How High 2 en Blackout! 3 laten maar op zich wachten, maar dat weerhoudt Method Man & Redman niet om opnieuw af te reizen naar Nederland. Samen met een aantal goede bekenden, Ready Roc, DJ Dice, Streetlife en DJ Allah Mathematics, staat het tweetal vanavond in een van groene damp voorzien Patronaat.
Voordat het zover is krijgen Apnormaal & Foo en Dope D.O.D. de kans om het publiek op te warmen. De laatste kaartjes vliegen ondertussen de deur uit waarmee de avond uitverkocht is. Wie Red & Meth eerder gezien heeft weet dat ze altijd even op zich laten wachten, zo ook vandaag. Als Dice en Allah Mathematics dan eindelijk plaatsnemen achter de turntables duurt het gelukkig niet lang meer. Ready Roc en Streetlife geven de aftrap waarna het optreden dan eindelijk, we schrijven elf uur, kan beginnen. Met twee gezamenlijke albums op zak, een hoop solomateriaal en dan ook nog een oneindig aantal samenwerkingen met andere artiesten is er genoeg muziek om een avond mee te vullen en dat is dan ook precies wat er gebeurt. Tracks uit de begindagen wisselen elkaar af met later werk, tussendoor is er veel ruimte om er meer van te maken dan een avond waar twee undergroundgrootheden de setlist afwerken. Het is niet bijster origineel om het publiek dingen te laten naroepen of vragen waar de wietrokers en bierdrinkers zijn. De toeters en gunshots aan het einde van veel nummers zijn wat storend en om als 41- en 42-jarige wat ingestudeerde dansjes te doen valt ook wat voor te zeggen. Maar waarom komen Method Man & Redman er dan mee weg? Het antwoord is simpel: de heren zijn op en top vakmensen. Waar veel hiphopartiesten het tegenwoordig van de aankleding moeten hebben en de live-raps om te huilen zijn – of over een tape heen gedaan worden – staan hier twee gasten in een spijkerbroek en een T-shirt of hemdje aan. Puur en recht voor je raap, zoals ze dat twintig jaar geleden ook al deden. Zelfs een leek kan horen dat de flow altijd goed is en de stemmen melodieus, soms bijna zangerig zijn. Een gevoel van nostalgie bekruipt je tijdens het kijken en luisteren, of zoals Meth op een gegeven moment zegt: "Let us take you back to the days where it was just two guys with a mic and two turntables, that is hiphop". Ondertussen schreeuwt iedereen mee met nummers als 'A-Yo', 'Blackout' en natuurlijk 'Da Rockwilder'. Samen zet het duo de vrouwen in het zonnetje ("Are your pussies clean?") en laat het publiek blaffen als honden in de microfoon (Meth tegen een fanatiekeling: "wow you ARE a dog"). Ze drukken ons op het hart om Amerikaanse hiphopartiesten die niet hun best doen daarop aan te spreken: “Boo them out of the building”. Waarop luid gejuich volgt. Natuurlijk wordt er ook even stilgestaan bij wijlen Ol’ Dirty Bastard, waarna ook de namen van andere grootheden als Aaliyah, J Dilla en Notorious B.I.G. worden genoemd. Wanneer het publiek “ODB” scandeert na een nummer zijn Meth & Red zichtbaar geraakt. Ondanks de interactie blijft het publiek wat tam en gebeurt er niet veel meer dan een klein beetje geduw en getrek. Wanneer Meth om een moshpit vraagt lijkt iedereen spontaan wakker te worden en gaat het tot het einde toe los. De show loopt bijna tegen zijn einde als beide heren besluiten het publiek in te springen om vervolgens op handen te worden gedragen. In een scene waar de commercie het grotendeels heeft overgenomen van de kwaliteit is het een geruststelling om zo’n compleet optreden als dat van vanavond te zien.