De afgelopen maand werd op Instagram bijna elke foto die je postte geliked door ‘FrenchMontanaLive’. Dit ter promotie voor deze zaterdag, waar French Montana met zijn ‘ Excuse My French ’-tour neerstreek in de Amsterdamse Borchland Hallen. De rapper, met inmiddels al 15 albums en tapes op z’n naam, is vooral bekend van tracks als ' Ain’t worried about nothin ’', en vele featurings met onder andere Max B, Rick Ross, Chief Keef. In 2012 stond hij al op Appelsap, waar hij ondanks een tegenvallend optreden, op Twitter meldde dat hij Amsterdam plat had gespeeld. French Montana staat er vanavond niet alleen voor; optredens van Adje, Hef, Kleine Viezerik en Jay Jay worden aan elkaar gedraaid door DJ’s MBA, Drivah, Waxfiend en Irwan.
Een uitgebreid voorprogramma, wat ervoor zorgt dat Karim ‘French Montana’ Karbouch niet om half negen voor een halflege zaal komt te staan. Het is eigenlijk meer een enorme loods, met aan beide zijkanten metershoge stellages vol met VIP-tafeltjes. Het gebied voor het podium is gereserveerd voor mensen die meer hebben betaald om de New Yorkse rapper van dichtbij te zien. De normale mensen worden netjes in een vak achter hekken gehouden door de security, zo’n 20 meter van het podium. Rond tien uur druppelen de mensen langzaam binnen, maar echt vol is het nog niet. Er lopen meer schaars geklede meisjes van de organisatie rond dan kaartenkopers, maar om middernacht is de zaal halverwege vol. Als Adje het podium opkomt, ontvangt het publiek hem met open armen. De vocals klinken bij de eerste track te goed om waar te zijn, wat bevestigd wordt wanneer Adje naar DJ Drivah loopt om een microfoon te pakken die wel werkt. Wanneer ‘Hele Meneer’ door de speakers knalt, gaat het complete publiek los. Adje roept Hef erbij en broertje Crooks volgt wanneer ‘Gangsta’ ingeluid wordt. De broers doen twee tracks en verdwijnen nadat Hef even bevestigd dat hij wél betaald krijgt om er vanavond bij te zijn en het publiek niet. "Kutleven" noemt hij het. Om half twee is het publiek klaargestoomd voor French Montana, maar MBA neemt de draaitafels over nadat hij door 4SHOBANGERS wordt aangekondigd als de enige blanke die ‘nigga' mag zeggen. Zijn set bevat veel tracks die al eerder deze avond waren gedraaid en wordt een paar keer onderbroken door 30 seconden stilte, met alle lichten uit. De organisatie lijkt het niet helemaal onder controle te hebben. Om twee uur klinkt de muziek van een goddelijk koor en Kleine Viezerik komt door de rook het podium opgelopen alsof hij Kanye himself is. ‘Tattooboyz’ wordt meegerapt, maar het lijkt alsof het publiek al snel genoeg heeft gezien. Jay Jay volgt en is niet verstaanbaar, maar de zaal vindt het allemaal wel goed. De acts zitten onnodig op elkaar gepropt en dat is zonde. Na zes uur voorprogramma wordt French aangekondigd en de zaal komt weer tot leven, al hebben sommige mensen het pand al verlaten. Hij betreedt het podium met 'Mula', de track met Big Sean. Montana rapt eigenlijk amper, maar doet alleen de backing vocals . Het publiek gaat hoe dan ook los. Hij drukt wat verses van featurings in elkaar. "Coogi down to the socks" luidt het bekende refrein van A$AP Ferg’s ‘Work’, waar French een verse heeft op de remix. Ook de remix van Ace Hood’s ‘Bugatti’ doet het goed bij het publiek. French gooit een shoutout naar alle Marokkanen. Hij geeft nogmaals aan zelf Marokkaans te zijn en wanneer hij een vlag in de lucht houdt, ontploft de zaal. Blazers vullen de loods met confetti en de grootse lichteffecten zorgen voor een goede hype-sfeer. “I’m a motherfucking coke boy,” vervolgt hij en ‘Choppa Choppa Down’ wordt goed ontvangen, al rapt hij nog steeds geen eens halve zinnen. Een shoutout naar alle echte bitches in de zaal levert een hoop gegil op, waarna de meegereisde Trina het podium betreedt en na een paar bars weer vertrekt. Ondertussen worden er links en rechts dames knock out afgevoerd door ambulancepersoneel en security. 'Stay Schemin’' van Rick Ross en Drake wordt kort maar krachtig gedraaid, waarna de hele zaal ‘Ocho Cinco’ mee schreeuwt. De sfeer lijkt wat grimmiger te worden en dit wordt bevestigd wanneer ‘Pop That’ aan de gang is. Ineens sprinten tientallen mensen uit elkaar. De show gaat gewoon door en een paar mannen worden met veel verzet naar buiten gewerkt door de security. Een halve minuut later rent er nog veel meer security rond en wordt de zaal afgesloten, omdat er te veel mensen tegelijk naar buiten willen. Er wordt wat bloed van de grond geveegd, wanneer French aan z’n laatste en bekendste track ‘Ain’t worried bout nothin’’ begint. Even later gaan de deuren weer open. Buiten worden de afgevoerde mannen uit elkaar gehouden, verschillende securityleden onder het bloed. Het is voor te stellen dat de echte French-fan een redelijke avond heeft gehad, ondanks het lange wachten en het 25 minuten durende optreden. Het is een nacht die niet snel vergeten wordt, ook al is French live nauwelijks de moeite waard. Bekijk ook het foto-verslag door Ilja Meefout