Met Buma Rotterdam Beats verandert de Zuid-Hollandse havenstad twee dagen lang in het absolute hiphopmekka van Nederland. Het festival biedt onder meer ruimte voor artiesten om met elkaar te connecten , talenten om muziek te laten horen aan professionele panels én liefhebbers om te genieten van de diverse shows en van de interviews met grote hiphopsterren (zoals Mr. Probz , The Opposites en S1 ). Overdag zijn er beatpitches, Q&A’s, talkshows en workshops, ’s avonds treden onder andere Black Milk, Gery Mendes, Oddisee en Typhoon op. State doet uitgebreid verslag van het overvolle weekend: later deze week volgen verhalen over o.a. '25 jaar bubbling' en het succes van Nederlandse beatmakers in het buitenland, maar nu eerst een recensie van een deel van de shows op vrijdag.
Vrouwelijke acts zijn binnen de hiphopscene allang niet meer de grote afwezigen. Toch worden er op hiphop- en elektronicafestivals nog altijd vooral mannen geprogrammeerd. Tijdens Buma Rotterdam Beats waren dit weekend een opvallend groot aantal femcees, frontvrouwen en zangeressen te horen, waarvan het gros op de vrijdagavond in Bird en Minimall te vinden was. Daar bleken Pink Oculus, Rose Gabor, Hiatus Kaiyote en Quadron allen hun eigen sterrenkwaliteit te hebben. Esperanza Denswil deed de afgelopen jaren de nodige podiumervaring met Re:Freshed Orchestra. Als zangeres van deze zestienkoppige coverband stak ze het repertoire van onder meer J Dilla, Wu Tang Clan en Nina Simone in een nieuw jasje. Onder de naam Pink Oculus stuurde ze haar solodebuutsingle ‘Sweat’ vorige week de wereld in, waarop ze zich als begenadigd zangeres en rapper liet horen. Leek haar sound op deze track vooral naar de hiphop en beats te neigen, in Minimall blijkt haar muzikale spectrum breder te zijn. Met name de funk- en soulinvloeden zijn goed te horen. Denswil lijkt op haar gemak op het podium en klinkt bovendien feilloos. Een zwoele cover van ‘Tainted Love’ is een goede toevoeging aan haar setlist, maar toont wel aan waar het in het eigen repertoire aan ontbreekt: echte uitschieters zijn er niet te horen. Hoewel er aan het talent van Pink Oculus niet te twijfelen valt, ontbreekt het in haar set aan echt hitpotentieel. Het tegendeel is te zeggen over Roses Gabor. Haar naam doet misschien niet direct een belletje rinkelen, maar de Britse zangeres heeft al twee grote hits met Gorillaz en SBTRKT op haar naam staan. Haar eigen werk lijkt vooral beïnvloed door de laatstgenoemde: haar singles ‘ Stars ’ en ‘ Night Sky ’ is een mengeling van deep house, UK bass en catchy vocalen. Het is jammer dat haar hese stem live niet goed uit de verf komt. Ze wordt regelmatig overstemd door de beats van haar dj en hier en daar zingt ze een valse noot. Maakt dat heel veel uit? De goedlachse Gabor valt het wel te vergeven. De zaal mag dan halfleeg zijn en het publiek is nog niet helemaal wakker, maar de zangeres laat zich geen moment uit het veld slaan. Terwijl ze in haar knalgele bomberjack over het podium stuitert en het refrein van ‘ Dare ’ zingt, maar ze er zo toch een klein feestje van. Hiatus Kaiyote Hiatus Kaiyote levert een hele andere podiumpresentatie. Deze vierkoppige Australische band debuuteerde dit jaar met het album ‘Tawk Tomahawk’, maar zet nu al een opvallend gestroomlijnde show neer en kan rekenen op een volle zaal. De zelfbenoemde ‘future soul’ van de groep is zonder uitzondering melodieus en aanstekelijk. Dat komt het beste naar voren in hun single ‘ Nakamarra ’, waarop ook het rauwe stemgeluid van frontvrouw Nai Palm goed te horen is. Toch zou de band af en toe iets meer uit de bocht mogen vliegen. De downtempo nummers volgen elkaar in rap tempo op, waardoor het optreden een goede spanningsboog mist. Het publiek lijkt zich er niet aan te storen en zweeft evengoed mee op de lichthartige tonen. Erykah Badu, Q-Tip en Questlove rekenden zichzelf maanden geleden al tot fans van de band, nu lijkt Rotterdam snel te volgen. De groei van Quadron verliep de afgelopen jaren stukken geleidelijker. Het Deense duo, bestaande uit producer Robin Hannibal en zangeres Coco O, bracht in 2009 haar debuutalbum uit. Opvolger ‘Avalanche’ volgde in mei dit jaar, waarop ook Kendrick Lamar te horen is. Tegenwoordig woont het duo in Los Angeles. De Deense begeleidingsband waar Coco voorheen mee tourde, is dan ook vervangen door drie Amerikaans muzikanten. Ook de setlist heeft veranderingen doorstaan en blijkt meer uptempo dan de laatste keer dat de band in Nederland optrad. Dat resulteert in een hele rits aan dansbare, poppy tracks, waaronder ‘ Jeans ’ en ‘ Crush ’. Waar Coco’s stem zich op deze nummers moeiteloos vermengd met de soulvolle synthpop die haar band speelt, maakt de zangeres pas echt indruk met twee rustigere nummers. Tijdens een cover van Lauren Hill’s ‘Ex Factor’ en een balladversie van ‘Pressure’ blaast ze de zaal met lange uithalen weg. Coco O Balans, afwisseling, tempo en vooral talent: Quadron beheerst het allemaal. Dat is goed nieuws voor de relatief nieuwe artiesten die vanavond ook in Minimall en Bird te zien waren: met genoeg tourervaring komen al deze acts er uiteindelijk wel. Als Pink Oculus, Roses Gabor en Hiatus Kaiyote hun huidige bereik komend jaar verdrievoudigen kijken wij er in elk geval niet van op.