The Treatment is één van de Nederlandse hiphopplaten waar de afgelopen jaren het meest naar is uitgekeken. Al meer dan twee jaar wordt de titel genoemd, maar het wachten duurt al veel langer. De tweetalige rapper/zanger heeft de afgelopen acht jaar bewezen dat hij iemand is om rekening mee te houden. Toch bleef, na talloze verslavende hooks en verschillende op zichzelf staande muzikale juweeltjes, een samenhangend project uit. Tot afgelopen maandag waarop Mr. Probz zijn debuutplaat gratis op het internet zette.
In de intro laat Mr. Probz merken dat The Treatment in zijn ogen meer dan alleen een album is. Met geluidsfragmenten van een filmset geeft hij aan dat hij aan een totaalplaatje werkt waarin hij, de regisseur, alle touwtjes in handen heeft. Op de rest van het album wordt meteen duidelijk wat daarmee wordt bedoeld. De tracks gaan namelijk verder dan beats waarop simpelweg gerapt of gezongen wordt. Probz slaagt er keer op keer in om een sfeer te schetsen en een bepaald gevoel (vaak melancholie) bij de luisteraar te wekken. De beats, die o.a door Beat Butcha ('Runnin’'), Soulsearchin’ ('Turnin Tables', 'Don’t Fuck With Me') en Probz zelf ('Look At Us Now', 'Do It All Again', 'Drivin’') zijn gemaakt, piepen, kraken en echoën. De meeste producties zijn kaal, maar klinken verre van leeg. Ze creëren een weemoedige omgeving die perfect past bij de rauwe vocalen. Dat laatste is overigens het grootste talent van de muzikant uit Zoetermeer. Zijn stem klinkt constant doorleefd en getergd, een eigenschap die zelfs de simpelste rapteksten als "And my pockets all caked up, no stress / Guess I'm gonna have to wait until I'm dead to get some rest" een reden van bestaan geeft. Ook de zanggedeeltes zijn subliem. Probz heeft geen gekke uithalen en haalt zeker geen gekke capriolen uit op de toonladder, maar juist de simpelheid en moeiteloosheid waarmee hij zijn unieke rauwe zangnoten weg laat sijpelen maken het heerlijk om naar te luisteren. Inhoudelijk bespreekt Probz bekende problemen als perfectionisme ('Hard On Yourself'), verraad ('Turning Tables') en liefde ('I’m Right Here'). Stuk voor stuk onderwerpen die snel met het clichématige flirten. Maar door de met gevoel doordrenkte delivery van Probz ontstaat er geen enkel moment twijfel over de oprechtheid van de teksten. De nummers klinken daardoor niet uitgekauwd, maar simpelweg herkenbaar. Met elke uitgebrachte single en samenwerking liet Mr. Probz de verwachtingen voor zijn debuut groeien. Het is dan ook knap om te constateren dat de plaat aan die torenhoge verwachtingen voldoet. Hij bracht een donkere sfeervolle plaat uit waarbij het gehele plaatje centraal staat zonder de details uit het oog te verliezen. Elke kraak, elke stilte en elke kreun staat waar die moet staan om uit te drukken wat de muzikant wil overbrengen. The Treatment geeft je het gevoel van een eenzame regenachtige nacht, maar wel een lekkere. Zo eentje waarop je alles weer op een rijtje zet. (8,5)