Het is de dag na de 3FM Awards. Gisteren mochten Twan en Willem aanschuiven bij De Wereld Draait Door om daarna in de Amsterdamse Gashouder de award voor Beste Artiest Hiphop op te halen. Het is ook de dag dat het Koningslied voor het eerst te horen is. Willem verklapt dat zij ook gevraagd waren, maar vriendelijk bedankten. Bijna acht jaar na De Fik Erin weten The Opposites heel goed waar ze wel en niet ‘ja’ tegen moet zeggen. Ook muzikaal zitten Willem en Twan, na hun soloalbums, weer volledig op één lijn. Een geheel nieuwe lijn die op 10 mei culmineert in de release van het derde gezamenlijke studioalbum Slapeloze Nachten. State sprak beide artiesten los van elkaar. Willem: “Niemand hoeft iets van mij te weten. Ik wil niet dat je weet wat voor onderbroek ik aan heb. Ik wil niet dat je weet wie mijn vriendin is. Ik wil niet dat je weet wat voor eten ik in mijn mond stop. Dat is mijn eigen kanker zaak!”
“De muziek moet compleet vernieuwend zijn, er moet constant iets gebeuren. De refreinen moeten volledig kloppen. Tekstueel moet het on point zijn en als ik een tekst had waarvan Twan zei: ‘Vanaf hier verveelt het me’ dan moest het gewoon over. Dat was de maatstaf voor dit album en daarbij was geen ruimte voor concessies.” Volgens Willem kan de tegenstelling met de beginjaren niet veel groter zijn. Perfectionisme was volgens hem zeker niet datgene dat bovenaan stond bij het maken van muziek, maar na al die jaren was dat juist de uitdaging geworden. Een track die in potentie geweldig kon zijn, werd geschrapt omdat het niet paste in het plaatje dat de heren voor ogen hadden. Keihard, en zeker niet altijd een leuk proces. Gek worden Sterker, Willem is voor de komende tijd even goed klaar met het muziek maken als The Opposites. “Slapeloze Nachten was echt een zware bevalling. Ik ben trots op onze kritische houding en het eindresultaat, maar het maken zelf is dan wel minder leuk. We hebben soms wel een maand aan één track gezeten. Door de opzet met de drie EP’s lijkt het misschien alsof alles al lang af was, maar tot voor kort werkten we nog keihard aan het album. We hebben het album tweemaal uitgesteld. De eerste keer omdat het voor ons nog niet af voelde. De tweede keer omdat Top Notch vond dat er nog wat bij moest.” Willem was van plan om helemaal geen gasten uit te nodigen voor het album. Gaandeweg merkte hij hoezeer werken met bevriende artiesten hem nog steeds inspireert. “We hadden het bijna nodig. Als je zo lang met z’n tweeën aan iets werkt kun je echt goed gek worden. Het is na al die jaren ook moeilijk om elkaar nog te motiveren. We hebben met Hef aan zijn album gezeten en dan wordt het ineens weer leuk en ontspannen. Het zorgt ook voor een beetje competitie. Twan hoef ik niet meer te outshinen . Vroeger wilde je voor stoere gasten toffe muziek maken, dat heb ik nu allang niet meer. Ik ben niet vergeten met welk gevoel ik hiphop ben gaan maken. Maar je moet niet vergeten dat ik wel een artiest ben, een muzikant. Het gaat verder dan een simpele ‘zestien’ schrijven en braggen en boasten. Ik vind het belangrijk om een echt nummer te maken. Als ik in de club sta en een nigger komt met trap shit dan hou ik daar van, maar als ik thuis zit vind ik het niet inspirerend of iets nieuws.” Terminator Willem maakte drie jaar geleden met het voormalig productieteam Soundg8 het soloalbum Succes. Waar hij en Twan aan een paar woorden genoeg hadden, moest hij met voor hem onbekende producers veel duidelijker uitleggen wat hij zocht en wilde. Het triggerde hem om zelf te gaan produceren. “Ik heb geleerd dat ik veel meer moeite moet doen voor mezelf om te begrijpen waarom ik iets tof vind, of waarom ik iets wil maken. Ik ben technisch bezig met produceren, de opbouw, tekstueel tot refrein en melodie. Ik heb me er helemaal in verdiept en weet nu beter hoe dingen worden gemaakt. Die nieuwe werkwijze moest ik er ook bij Twan in krijgen. Voorheen was het zo dat Twan vijfhonderd beats maakte, waar ik de tofste uit pikte. Nu is het zitten en vanuit niets een nummer opbouwen.” Maar wat doe je, zes jaar na je laatste gezamenlijke album? Van Begin Twintig waren de twee ineens eind twintig geworden en naar eigen zeggen muzikaal veel verder. “We kunnen hetzelfde trucje niet nog een keer doen. We zaten toen beiden heel sterk in de oude eighties sound; synthesizers tegen het valse aan, Depeche Mode, de rokerige Drive Soundtrack, dat werk. Voor de track Slapeloze Nachten had Twan constant de trailer van Terminator aanstaan. Compleet met die oude beelden. Ik had constant dat beeld van Depeche Mode boven op het World Trade Center voor me, terwijl ze Enjoy The Silence spelen .” Olijk klein dingetje Terwijl The Opposites dus al weer voorbij hiphop kijken, gaat deze week een nieuw programma in première. Bij De Invasie (TROS) gaan diverse rappende collega’s op een boot langs in en in blanke gemeenten. Het lijkt wel alsof we het over een nieuwe stroming hebben waarbij de curiosa in de vorm van rappers het middelpunt is. Waarom kan in Nederland een rapper geen rapper zijn? Willem is er na al die jaren ook nog niet helemaal uit en noemt het zelfs een belediging. “Het gros van Nederland komt gewoon uit de provincie; de boeren dorpjes, ik ook. Daar is hiphop toch nog een vrij nieuw ding; een stereotype gast met een gouden tand, een scheef petje, die straat praat met wilde handbewegingen. Zo'n karikatuur is natuurlijk heel leuk om tussen alle andere karikaturen van bekende Nederlanders te zetten. Het brengt een leuke variatie met zich mee. Ik vind dat de Nederlandse hiphop allang heeft bewezen dat wij gewoon meedoen in de complete muziekindustrie. Ik vind het soms ook wel een beetje beledigend. Je wordt nog steeds als een soort yo yo yo-figuur neergezet, terwijl ik denk: check even de laatste paar jaar. Wat is de sterkst groeiende muziekstroom? Ga eens onder jongeren checken wat zij luisteren. Gers heeft de grootste Nederlandstalige hit ooit gemaakt en het wordt nog steeds neergezet als een soort olijk klein dingetje. Er zijn gasten die er echt hun geld mee verdienen en dit echt als big business doen, misschien wel groter dan de grote artiesten in hun tijd, in hun genre.” Koningslied Misschien is het daarom wel extra zuur dat hét moment van erkenning, het Koningslied, zo uitpakte als het deed. Het affiche loog er immers niet om, toch besloten The Opposites niet mee te doen toen ze werden gevraagd. “Ik dacht dat ik het niet tof zou vinden. Ik vind het leuker om zelf muziek te maken en het voegt niets toe aan wat ik doe. Maar het betekent niet dat iedereen krampachtig overal nee tegen hoeft te zeggen om serieus genomen te worden. Ik zie KV nog steeds als een rapper, los van die gast die van een schans springt. Hij gaat er niet minder goed door rappen. Natuurlijk heb ik wel eens dat ik een video zie en denk van: Jezus wat kanker nep, dat je dat zelf niet inziet. Maar dat is ook maar gewoon een mening. Doe wat je wil, dat hoort bij hiphop toch. Als ik iets niet tof vind, zet ik het uit. Haten op KV of op wat een Ronnie Flex doet, daar begrijp ik geen hol van. Je hoeft toch niet te kijken of te luisteren? Ik zie dat ze doen wat ze leuk vinden. Dat is toch veel interessanter en inspirerender dan gasten die doen alsof ze zichzelf zijn, maar compleet vast zitten in de houdgreep van ‘echte hiphop’. Je claimt een creatief persoon te zijn, maar beperkt jezelf.” Rusteloos Na Slapeloze Nachten en Hey DJ was het de track en video van Sukkel Voor de Liefde die veel opzien baarde. De opvallende video door Paul Geusebroek gaat al richting de twee miljoen views. Bewust is er voor gekozen om enkel Willem in beeld te brengen. De beelden versterken zijn persoonlijke tekst. “Ik heb het met pijn in mijn hart geschreven en zat er toen nog middenin. Ik had alleen het refrein en de verse geschreven, eigenlijk voor een soloproject. Daarna heb ik het nummer losgelaten. Ik zat destijds heel diep en had het een flinke periode heel moeilijk met mezelf. In het begin ben je Willem de Bruin en daarnaast rapper Willy van The Opposites. Nu is dat onderscheid er niet meer. Wat ik maak, dat ben ik: Willem de Bruin, punt. Dat betekent ook dat dit het is; ik ben muzikant. Ik vind het soms nog wel eens moeilijk om ervan te genieten. Ik kan niet een dag de deur uit gaan en even een andere gast zijn. Dit ben ik. Daarnaast heeft dit wereldje heel veel verleidingen, waar ik ook voor val. Natuurlijk zijn het luxeproblemen, maar ik kon gewoon geen rust vinden in mijn leven. Ik ben nog aan het uitzoeken waar hem dat in zit. Ik probeer minder uit te gaan, meer te sporten en te slapen. Maar dan kom je weer in die drukte van een albumrelease en kun je dat wel weer even vergeten. Het is heel moeilijk om hiernaast een sociaal leven te hebben. Ik moet heel vaak goede vrienden afzeggen. Of probeer in deze periode maar eens een leuke chick tegen te komen. Ik geniet van wat ik doe, maar ik ben ook gewoon een mens.” Arrogant “Ik vind het heel belangrijk om normaal te blijven. Dat klinkt heel zeikerig, maar ik zie mezelf niet als een bekende Nederlander, die alle luxe toebehoort. Het blijft een bijkomstigheid, waar ik heel dankbaar voor ben. Ik heb geen vrede met deze rol in het leven, omdat ik niet die gast wil zijn. Niet mijn hele leven in ieder geval. Met alle respect naar Gerard Joling en dat soort gasten, maar ik ben niet zo. Ik wil op een gegeven moment ook een vrouw en kinderen en me ergens vestigen. Ik ben ambitieus en ben constant bezig, maar dat kan ook als ik niet in de schijnwerpers sta. Het bekend zijn vind ik niet belangrijk en oppervlakkig. Ik word er niet beter van. Ik wil niet zo’n gast zijn waarbij het in de bladen staat als het uit is met mijn vriendin. Come on man, dat vind ik echt dieptriest. Ik heb geen respect daarvoor. Men doet dat niet altíjd zelf hoor, maar ik vind dat echt domme shit. Het moment dat je interessant voor bepaalde mensen wordt, door dat soort shit over je te laten schrijven, sorry... bizar.” Maar is het wel mogelijk om echt aan de top te staan zonder Koningslied, RTL Boulevard en de Privé? Hij wijst op de gouden plaat van en het brede respect voor De Jeugd van Tegenwoordig. “Wat vind je belangrijk? Vind je het belangrijk om in Ik Hou Van Holland te zitten? Voor wat? Wat voegt het toe aan mijn muziek? Als je een tv-personage wil worden, prima. Maar voor de muziek is het nul toevoeging, echt. Want weet dan ook dat je in een interview naar de kleur van je onderbroek wordt gevraagd, niet naar je nieuwe album. Misschien is het wel arrogant van me, maar zo hou ik dit nu eenmaal vol. Ik heb duidelijke keuzes gemaakt en ik vind dat ik dat recht heb.” Geld verdienen Het gevolg is wel dat na acht jaar, diverse albums en honderden interviews nog steeds weinig bekend is van Willem de Bruin, die rapper van The Opposites. “Dat is pre-CIES waar het om gaat. Niemand hoeft wat van mij te weten. Ik wil helemaal niet dat mensen iets van mij weten. Ik wil niet dat je weet wat voor onderbroek ik aan heb. Ik wil niet dat je weet wie mijn vriendin is. Ik wil niet dat je weet wat voor eten ik in mijn mond stop. Dat is mijn eigen kanker zaak! Ik maak muziek en dat vind ik heel tof. Als jij daar wat vragen over hebt, ben ik heel blij om daar gepassioneerd over te praten. Al die andere shit: sorry man, zoek maar iemand anders die dat stukje wil vervullen.” Wanneer het nummer Je Kan Het Niet van het album ter sprake komt is Willem net zo resoluut. De zeer persoonlijke balade behoeft volgens hem geen uitleg (“Ik zing en het gaat over iemand die dicht bij me staat, punt.”), omdat het universeel geschreven is. “Het is een heel egocentrische manier van muziek maken. Zo’n nummer maak ik voor mezelf en hoe anderen het interpreteren, is niet aan mij. Kijk, ik besef me heel goed dat The Opposites dit uit gaan brengen. Het gaat wel om een mens en dan voelt het heel snel als geld verdienen over de rug van iemand anders. Daar moet je heel bescheiden in zijn, vind ik.” Onzeker kutkind Niets meer te verliezen, dat gevoel krijg je na een gesprek met Willem. Althans, niet als het om de muziek gaat. Daar liggen de uitdagingen alleen bij hem zelf. Toch is hij het daar niet mee eens. “Gisteren winnen we bijvoorbeeld die award en dan krijg ik die microfoon in mijn handen gedrukt. Ik vind dat vet kut. Ik vier dat in mezelf, maar wat zeg je dan? Zoveel mensen hebben op je gestemd, zoveel mensen leven met jou mee. Op zo’n moment besef je je dat The Opposites niet meer van jou zijn. De nummers zijn niet meer van jou. Dit is niet meer zoals we De Fik Er In maakten, nu staat er wel degelijk wat op het spel. Ik lig veel wakker over deze release. Soms check ik reacties. In Sukkel Voor De Liefde zit mijn ziel, ik geef me letterlijk en figuurlijk bloot. Dan ben ik wel een onzeker kutkind. Maar natuurlijk sluit je je voor een deel van de meningen gewoon af, dat móet. Het heeft geen meerwaarde om het in de gaten te houden. Ik doe wat ik tof vind, kan er van leven en ik sta er achter.” Voor mijn gevoel hebben we wat we met dit album wilden bereiken, voordat het uit is, al bereikt. De singles die al uit zijn gekomen, hebben gedaan wat ze moesten doen. Ik denk dat wij bewezen hebben dat we er tot de dag van vandaag toe doen in deze muziekindustrie. Het kan altijd nog groter, maar nu heb ik heb echt de behoefte om aan heel andere muzikale projecten te werken. Geen hiphop, ik wil niet die gast zijn. Ik wil verder produceren voor anderen. Het liefst zou ik dat elke dag doen. Of dat ik het in ieder geval niet met mijn gezicht hoef te presenteren. Ik hoef niet meer op de voorgrond te treden. Lees ook het coverartikel met Twan (Big2)