Na hun in 2010 verschenen dubbelaar Succes / Ik Ben Twan, waarop Willem en Twan beiden hun persoonlijke verhaal vertelden, is het tweetal eindelijk weer officieel herenigd. Ook muzikaal zitten Willem en Twan weer volledig op één lijn. Een geheel nieuwe lijn die op 10 mei culmineert in de release van het derde gezamenlijke studioalbum Slapeloze Nachten. State sprak beide artiesten los van elkaar. Twan: “Aan het begin van onze carrière keken we erg op tegen een groep als Opgezwolle bijvoorbeeld. Wij wilden ook zulk soort muziek maken. Nu richten we ons meer op bijvoorbeeld Doe Maar. We zijn breder georiënteerd en we hebben minder het gevoel dat we ons hoeven te bewijzen."
Nederland kent Big2 (Twan van Steenhoven, 1985) vermoedelijk vooral als feestende, opgewekte ragbol. Met beukende beats, vermaarde partyhits als Broodje Bakpao en Dom, Lomp & Famous , en uitverkochte concerten waarbij de hele zaal springt, heeft hij een imposante reputatie voor zichzelf opgebouwd. Maar de laatste jaren hoeft het niet meer zo nodig, die agressieve feesthouding. Niet dat hij het roer radicaal heeft omgegooid, of krampachtig op zoek is gegaan naar een nieuw imago – nee, hij is juist heel geleidelijk veranderd. Sinds bijna drie jaar drinkt Big2 bijvoorbeeld geen druppel alcohol meer. Zijn beats klinken minder springerig en zijn teksten worden minder gestuurd door een puberale geldingsdrang. Er is een tevredenheid in de muziek van Big2 geslopen, die de rauwe randjes enigszins heeft verdreven. Dat merk je ook als je met hem praat. Gekleed in keurig roze overhemd, met gekamde haren en nette gympen, kiest hij zijn woorden zorgvuldig. Soms denkt hij een tijdje na voor hij een antwoord geeft, soms komt hij terug op een antwoord dat hij eerder gaf. En uit alles blijkt: hij is blij met het nieuwe Opposites- album; blij met de verse, meer ontspannen sound van het tweetal, die Slapeloze Nachten vrijwel geheel kenmerkt. Onderlinge chemie “Het kwam dit keer allemaal wat moeilijk op gang,” vertelt Big2. “We liepen eerst echt gewoon te kutten in de studio. Willem was vooral bezig met zelf produceren, dat had hij tot nu toe nog nooit echt gedaan. Maar wat hij maakte had weinig met hiphop te maken, het waren vooral dancedingetjes. Bij mij begon het intussen heel erg te kriebelen om weer samen aan de slag te gaan. Ik was een half jaartje bezig geweest met solonummers, maar die vond ik niet goed genoeg – het was allemaal een beetje saai, mijn beats, mijn raps, ik had het al eerder gedaan. Toen ging ik oude nummers van Willem en mij terugluisteren, en ik ontdekte dat onze onderlinge chemie toch wel heel speciaal is. Toen heb ik hem opgebeld en gezegd: oké, let's go , we moeten een nieuw album maken." Iets nieuws opbouwen Dat betekent niet dat het vanaf dat moment vanzelf ging en The Opposites direct in oude routines vervielen. "Willem’s produceren heeft onze sound zwaar beïnvloed. Vroeger was het zo dat ik een stapel beats klaar had liggen, Willem binnenkwam, zijn verse rapte, weer vertrok, en daarna was het mijn taak om alles af te maken. Voor Begin Twintig hebben we bijna geen enkel nummer echt samen opgenomen. Soms zat er maanden tussen de ene verse van een track en de andere. Het album Succes heeft vervolgens denk ik heel veel bijgedragen aan Willem als artiest. Hij heeft toen voor het eerst echt zelf een plaat in elkaar moeten zetten. Hij heeft geleerd zijn wil erdoor heen te duwen en een geheel te overzien. Bij The Opposites was dat altijd helemaal mijn afdeling. Maar bij Slapeloze Nachten ging het anders. We maakten nu echt met zijn tweeën muziek, eigenlijk hebben we alles van dit album samen in de studio gedaan. Dat moest ook wel: Willem was zo bezig met zijn eigen shit dat hij helemaal niet meteen geïnspireerd raakte door de dingen die ik maakte. Die sound van mij is natuurlijk ook al wel langer bekend. We moesten het dit keer echt samen iets nieuws opbouwen.” Opgelucht Big2 wekt geen moment de indruk dat hij het jammer vindt, zijn kleinere rol in het totaalaandeel van The Opposites. Sterker nog, hij lijkt juist wel opgelucht dat Willem zich nadrukkelijker met de muziek zelf ging bemoeien. "Het klinkt wat corny, maar door zijn inmenging in de producties werd Slapeloze Nachten voor mij ook veel meer een… avontuur. Het was uitdagender dan wat we hiervoor deden. Veel meer een zoektocht. Als ik in mijn eentje een beat ga maken, weet ik ongeveer hoe die gaat klinken. Ik heb miljoenen hiphopnummers gemaakt, ik weet van begin tot eind wat ik moet doen, ik weet welke trucjes ik moet gebruiken - wel tof misschien, maar niet heel verrassend. Daarom vond ik mijn solomateriaal ook steeds niet zo interessants. Nu had Willem eigen ideeën die hij sterk in de muziek wilde verwerken, maar waarvan hij niet altijd wist hoe dat moest. Daar konden we samen mee aan de slag." Champagne drinken Door de andere werkwijze is er onherroepelijk een nieuw Opposites-geluid ontstaan. De muziek is nog steeds bijzonder toegankelijk en er gaat een enorme hitpotentie vanuit - maar toch: Slapeloze Nachten lijkt minder voor de harde discotheken dan haar voorgangers, en meer voor tijdens een zomers strandfeest. "Hiphop is nog steeds onze basis, en dat zal die/het waarschijnlijk ook altijd blijven. Maar we wijken daar wel steeds meer vanaf. Op Slapeloze Nachten gaat onze muziek veel richting dance of disco. We hadden natuurlijk wel eens tracks met andere genres erin verwerkt, bijvoorbeeld Broodje Bakpao , dat was een soort uitstap naar happy hardcore. Maar deze hele plaat heeft een hele nieuwe, subtiele laag, voor op de dansvloer. Waar het vroeger was: we trekken ons shirt uit en we gaan iedereen in elkaar beuken, is het nu allemaal wat relaxter. Gewoon lekker gaan. Champagne drinken en celebrate life ." Saaie hiphopshit Die laatste twee woorden spreekt Big2 glimlachend uit. Maar hoe onschuldig die woorden ook klinken, er ligt tegelijk een grote druk op de schouders van The Opposites. Immers, waardoor wordt een groep nog uitgedaagd die al meerdere nummer 1-hits afleverde en tientallen prijzen heeft gewonnen? "Willem had vanaf de eerste dag heel erg duidelijke doelstellingen," zegt Big2. "Hij wilde dat het per se groter zou worden dat we hiervoor hadden gedaan, vernieuwender en professioneler. Dat werkt heel goed voor mij, zeker nu ik mijn eigen hiphopshit wat saai vond worden. Ik zal je eerlijk zeggen, er is zelfs een moment geweest waarop ik er eigenlijk wel mee wilde kappen. Of nou ja, dat was geen serieus plan, maar ik had gevoelsmatig voor het eerst een soort verzadigingspunt bereikt. Dat was na Dom, Lomp & Famous . Slaap was eerder al wel een hit, maar we waren niet de shit onder ons eigen publiek. Als we uitgingen, hoorden we onze eigen muziek niet. Na Dom, Lomp & Famous veranderde dat - iedereen om ons heen kende dat nummer, we waren even helemaal de shit. Toen dacht ik: oké, we did it . Wat nu?" Opgezwolle Toch is Big2 geen moment stilgevallen of werkelijk uit de muziekwereld verdwenen. Het geheim? "Je moet gewoon blijven doorbeuken, nieuwe plannen maken, en altijd blijven doen wat je zelf tof vindt. Ons voornemen voor Slapeloze Nachten was om een album te maken met alleen maar hits erop. Echt, geen enkel zwak moment, alleen maar nummers waar we honderd procent achter stonden. Uiteindelijk lukt dat natuurlijk nooit, maar het was het prachtige doelstelling, een soort Nederlandse Thriller . Door dat soort albums laten we ons nu ook heel erg inspireren. Aan het begin van onze carrière keken we erg op tegen een groep als Opgezwolle bijvoorbeeld. Die vonden we heel dope en we wilden ook zulk soort muziek maken. Nu richten we ons meer op bijvoorbeeld Doe Maar. We zijn breder georiënteerd. En we hebben niet meer het gevoel dat we ons nog hoeven te bewijzen of stoere brag-n-boast moeten maken. Zelf luisteren we ook veel meer naar andere genres dan hiphop. Onze sound is daardoor geëvolueerd. Wijzelf zijn geëvolueerd." Minst persoonlijke album ooit Slapeloze Nachten springt heen en weer tussen onvervalste partytracks, harde hiphopbeats en openhartige nummers als Sukkel voor de Liefde of het akoestische Je Kan Het Niet ." We hebben aan elk detail op dit album heel lang zitten schaven, echt waar. Maar we denken eigenlijk nooit heel erg lang na over de balans of zoiets. We moeten een nummer zelf gewoon hard vinden, gevoelsmatig moet het kloppen. Maar er is verder niet één uitgewerkt concept of een centraal verhaal dat we willen volgen. Op Begin Twintig en vooral Ik Ben Twan was dat er meer - op dat laatste album ging het heel direct over mijn persoonlijke leven, maar dat paste daar ook, omdat we allebei de ruimte kregen om ons eigen verhaal te vertellen en ik bovendien door een moeilijke fase heen ging. Nu was de vibe heel anders. Het was weer echt een Opposites-project, dan ga ik het niet heel specifiek over mezelf hebben. Als je met vrienden bent ga je niet lopen janken over jezelf, je moet gewoon een toffe tijd hebben. Ja, op Sukkel voor de Liefde heb ik natuurlijk ook wel een persoonlijk couplet, maar dat was meer een kwestie van oude gevoelens oprakelen dan dat ik er echt in zat. Dat onderwerp was voor Willem veel actueler. Sowieso, nu ik erover nadenk: Slapeloze Nachten is het minst persoonlijke album dat ik ooit heb gemaakt. Ik heb niet het idee dat mensen mij beter leren kennen als ze deze plaat luisteren. Dat vind ik ook helemaal niet erg. Zolang ze maar vermaakt worden." De slachtofferrol “De persoonlijkheden van Willem en mij zijn erg veranderd de laatste jaren," gaat hij desgevraagd verder. "De eerste vijf jaar dat we samenwerkten, rapten we vooral hoe tof we waren. Dat doet bijna elke artiest. Maar als er vervolgens een officieel album komt, gaan de meeste rappers, voor de critici ofzo, ineens heel doordachte teksten schrijven en sociaal verantwoord doen. Daar kan ik niet tegen, ik denk dan: doe alsjeblieft gewoon wat je aan het begin deed, daar waardeerden mensen je juist om. Die gedachte houden wij bij The Opposites altijd erg in ons achterhoofd. Wij gaan niet zoeken naar diepte of emoties. Ik heb liever muziek die pretentieloos en tof is, dan dat er hoorbaar naar tranen bij de luisteraar wordt gezocht. Op Slapeloze Nachten is er nergens ook maar een spoor van pretentie of gezocht engagement. Vroeger namen we nog wel graag de slachtofferrol aan, maar dat doe ik nu ook niet meer. Dat hoor je terug in de muziek, die is veel minder rellerig en positiever. Vroeger hadden we toch zoiets van: fuck the World , nu is het genoeg er een lekker feestje van te maken. Straight up alcoholist Een feestje, dus, op het vierde Opposites-album. Eigenlijk precies zoals van de groep te verwachten valt. Maar dan toch anders, vooral productioneel gezien. "Ik probeer me hoe dan ook niet bezig te houden met wat anderen verwachten of willen. Aan mijn vriendengroep laat ik veel van mijn muziek horen, en Willem en ik praten vaak met Kees en Farid (van TopNotch, red.) over onze projecten - maar verder? Het is sowieso moeilijk om in te schatten wat mensen van je willen. Ik heb de laatste jaren ook gemerkt dat het bijna onmogelijk is je eigen imago door te hebben. Bijna niemand weet bijvoorbeeld dat ik na Ik Ben Twan gestopt ben met drinken: ik voelde me vaak zwak, en tijdens de Op Volle Toeren –tape was ik een tijdje gewoon een straight up alcoholist , om het maar even overdreven te stellen. Maar mensen associëren me daar nog steeds mee, zo'n beeld is heel moeilijk te veranderen als het eenmaal bestaat. Toen ik mijn vorige vriendin leerde kennen, zei ze: ‘Eigenlijk ben jij best vrolijk. Ik dacht dat je veel meer problemen had. Je kwam op televisie altijd zo rauw over.’ Dat heb ik wel vaker gehoord, dat mensen een totaal vertekend beeld van ons hebben en verbaasd zijn als we twee vrolijke, goedlachse jongens tegenover zich krijgen. Aan de andere kant begrijp ik het ook wel: ik zit nog steeds één keer per week in de kroeg en dan voel ik me ook wel even de koning te rijk. En dan spreek ik meisjes niet met heel veel finesse of kalmte aan, het is dan meer van: ‘Ben je geil of wil je een koekie?’” Verslaving Sinds hij zijn middelbare school heeft afgerond, is Big2 fulltime bezig met muziek maken. Dag na dag, uur na uur - al bijna tien jaar achter elkaar. Toch slaagt hij erin van het produceren steeds meer een reguliere baan te maken, en niet een verslaving waarmee hij in zijn eentje tot diep in de nacht bezig is. "Vroeger produceerde ik thuis en was het echt monnikenwerk: dan zag ik soms dagenlang niemand en was ik nachten achter elkaar bezig mijn shit te maken. Nu is dat gelukkig niet meer zo. Ik heb een studio, en bovendien hebben we het Slapeloze Nachten dus echt samen gemaakt. Ik ben geen enkele keer aan een beat begonnen zonder dat Willem er was. Dit was veruit ons gezelligste album om te maken." Big2 van The Opposites Verder houden Willen en Big2, die inmiddels beiden tegen de dertig aanzitten, zich ook steeds meer bezig met een begeleidende rol voor beginnende artiesten. "Ik denk dat we al hebben bewezen dat we dat kunnen," zegt Big2. "Kijk bijvoorbeeld naar Dio, dat was echt ons project en dat is natuurlijk geweldig goed gelukt. Ik denk ook dat we als executive producer heel nuttig kunnen zijn: we weten nu hoe de game werkt en hoe je goeie muziek moet maken. In de studio ben ik overal bij betrokken geweest. Veel vrienden of kennissen willen ook dat ik ze help, maar ik doe dat alleen als ik er honderd procent in geloof. Nu werk ik bijvoorbeeld weleens met de producer Spasmatic, die ook op Slapeloze Nachten staat. Ik weet dat hij geniaal is, maar de wereld weet het nog niet. Maar ik ben Big2 van The Opposites, dus ik kan het presenteren en ervoor zorgen dat hij prominent op de radar komt." Alleen maar zingen Zelf hoeven The Opposites juist niet meer zo nodig echt op de voorgrond. Natuurlijk, er moeten genoeg luisteraars over blijven, maar gezien het hoge aantal views van de tot nu toe verschenen singles vormt dat geen probleem. "En we hoeven veel minder in de media dan vroeger," zegt Big2. "Als je onze muziek niet heel nauw volgt, dan gaat het meeste wat we nu doen langs je heen. Er wordt mij de laatste jaren best vaak gevraagd: ‘Wanneer komen jullie weer met een nieuwe hit?’ Dat komt omdat we bijna geen televisie meer doen. Heel bewust trouwens, aan programma's werken we in principe alleen mee als het echt om de muziek draait, geen randzaken. We zijn nu veel meer een radio-act geworden. Ik weet niet welke kant zich dat op ontwikkelt. We hebben geen uitgedacht plan. Ik weet niet eens of we hierna solo gaan of meteen nog een groepsalbum willen maken. Misschien gaan we op den duur alleen maar zingen. Ik hoorde laatst het nummer van Daft Punk en Pharrel, zoiets zou ik ook ooit willen maken. Begrijp me niet verkeerd, ik vind hiphop nog steeds het allertofst, maar dat is steeds meer het vertrekpunt om andere stijlen mee te verkennen. Ik verveel me nu tegenwoordig meestal als ik weer een kick-and-snare hoor. Ik ben minder snel onder de indruk dan vroeger. Dat lijkt me ook alleen maar gezond. Een artiest moet zich blijven vernieuwen. En dat hoor je op Slapeloze Nachten .” Lees ook het coverartikel met Willem (Willy)