Alleen al in Noord-Amerika verkocht Miguel ruim 400.000 exemplaren van zijn debuutalbum All I Want Is You (2010). Het is nog maar de vraag of hij dit aantal met opvolger Kaleidoscope Dream gaat halen. Toch is die plaat, en specifiek de single Adorn, de reden dat hij vandaag in Amsterdam voor een uitverkochte Paradiso staat. Vrijdag staat Miguel in een eveneens uitverkochte Corso te Rotterdam. “Er waren geweldige artiesten en bands vóór The Weeknd, vóór Frank Ocean en vóór mijzelf, die niet de aandacht kregen die ze verdienden“
Het staat er al even, maar eindelijk heeft Miguel tijd om aan zijn caesarsalade te beginnen. Na vrijwel elke hap verontschuldigt hij zich met een gigantische servet voor zijn gezicht. De zonnebril blijft op, maar de kleine Amerikaan is uiterst vriendelijk en geïnteresseerd. Zijn bescheiden entourage maakt zich druk over de planning van vandaag, maar Miguel Pimentel is vooral bezig om niemand tegen de schenen te schoppen. “Was het niet glad op de weg?”, “je staat toch wel op de lijst voor vanavond?”, “Zeg het als ik te snel ga hoor”. De vrouwelijke fotografen krijgen nog wat extra aandacht. Net als de dames vooraan in Paradiso bij zijn optreden enkele uren later. Miguel is een klassieke r&b glijer, maar toch ook heel erg niet. Kaleidoscope Dream is bewust erg fragmentarisch, bij vlagen rauw en thematisch een stuk breder dan ‘klassieke’ nineties genreplaten. Check ook onze recensie + fotoverslag van de show van Miguel afgelopen dinsdag in Paradiso Vechten Miguel is ‘al’ 27, in tijden dat 90’s kinderen doorbreken, een laatbloeier. Toch tekende hij in 2007 al een contract bij Jive. De release van zijn eerste album stond al in de startblokken totdat een klein label hem voor de rechter sleepte vanwege contractbreuk. Het gevolg van een onbezonnen handtekening op jonge leeftijd. Op het moment dat het eindelijk voor de zanger zou gaan beginnen, kwam hij tussen twee labels te hangen in een juridische strijd van ruim twee jaar. “Het was de meest frustrerende en deprimerende tijd van mijn leven. Jarenlang werk je ergens naartoe. Eindelijk teken je die ene deal en heb je de machine om te gaan bewegen. Eindelijk hoef je niet meer te schrapen om je rekeningen te kunnen betalen. En dan wordt het je ineens weer allemaal afgenomen. Ik kan het nu heel stoer een ‘ontnuchterende ervaring’ noemen, maar het sloeg alle fundament onder mijn passie vandaan. Met de steun van mijn omgeving ben ik door gaan vechten, maar om eerlijk te zijn heb ik in die periode bijzonder weinig geschreven. Het lukte me gewoon niet, it was kinda lame.” Hij erkent dat hij op het punt stond om te stoppen, een day job te nemen en zijn dromen te vergeten. “Mijn toenmalige vriendin en mijn vader hebben me financieel overeind gehouden en hebben me aangemoedigd om te blijven schrijven en me te ontwikkelen.” Modern Het kan zijn dat Miguel gewoon een opgewekt persoon is of een goede dag heeft, maar hij lijkt daadwerkelijk nog elke dag dankbaar voor zijn tweede kans. Praatjes hier en daar, hij grapt en is enorm geïnteresseerd in analyses en meningen over specifieke tracks. “Ik herken absoluut geen klassieke r&b in mijn nieuwe album, maar men blijft het maar herhalen. Ik denk dat de plaat vooral herinneringen oproept aan de tijd dat men in aanmerking kwam met het genre. En misschien dat bepaalde onderwerpen wel overeenkomen. Ja, dat weet ik wel zeker. How Many Drinks? zou ook twintig jaar geleden gemaakt kunnen zijn, al denk ik dat de sound en insteek weer heel erg eigen en modern is.” Veel Amerikaanse artiesten laten zich nog wel eens gaan tijdens een Europese tour. Of het nu is dat ze het gevoel hebben minder onder de loep van de media te liggen of dat verandering van spijs eetlust opwekt, niet elke ster is even fit tijdens een persmoment in Nederland. Miguel: “Ik probeer elke keer mijn stem te sparen tijdens een tour, maar deze Europese tour is het niet gemakkelijk. De verleidingen en feestjes zijn té leuk. Toch krijgen we het elke keer weer voor elkaar om een goede show te geven. Een trouwe fanbase helpt enorm, kan ik je vertellen. Je energie en uithoudingsvermogen verdubbelt wanneer een zaal los gaat. Het cliché dat je op het podium kopieert wat je aan energie uit de zaal krijgt, is gewoon waar.” Adorn Eerder schreven we op State al een artikel over de invloed van single Adorn. Of het nu Busta Rhymes, Ma$e, Ace Hood of Graph is, iedereen is op de track gesprongen. Op de officiele release kwam Wiz Khalifa zijn zegje doen. Rawn & Bambi aka Ron Simpson en DJ Abstract hebben er recent zelfs een complete mixtape van gemaakt met daarop een mooie bewerking van zanger Phatt. Miguel: “Adorn was bijzonder voor me, maar dat zo’n nummer volledig opblaast, kun je niet voorspellen. Ik heb zoveel bijzondere mensen mogen ontmoeten door dat ene nummer, maar het belangrijkste is dat het mensen heeft gewezen op mij en mijn muziek. En het blijft maar doorgaan, die track is al meer dan een jaar oud. Wekelijks verschijnt een nieuwe remix en ik hoorde net dat de track gewoon wederom op één staat in de Amerikaanse R&B/Hip-Hop Airplay chart. Ik was gisteren in Duitsland waar het me opviel dat men een stuk minder Engels spreekt dan bijvoorbeeld hier, maar die hele zaal zingt Adorn dus woord voor woord mee. Artiesten staan ook ineens massaal open voor samenwerkingen. Ik heb ‘nee’ moeten zeggen tegen hele mooie kansen. Gelukkig heb ik tijdens deze tour een opnameset bij me. Er komen nog mooie dingen aan de komende tijd.“ Rauw en schurend Deze week is Kaleidoscope Dream eindelijk officieel in Nederland verschenen. Voorlopig is het nog een digitale release. In Amerika zijn er inmiddels rond de 300.000 exemplaren van verkocht. “Het tweede album moest actueel zijn en urgentie uitstralen, omdat me dat bij All I Want Is You niet voldoende was gelukt. Ik ga hier niet doen alsof mijn debuutalbum een flinke sprong voorwaarts was van wat men op dat moment van r&b verwachte. Er zat een enorm verschil tussen feit en fictie op die plaat, dat moest anders. Daarnaast heb ik mezelf leren kennen als publiek persoon. Het klinkt misschien wat vaag, maar je hebt lang niet altijd door hoe je overkomt op mensen. Nu kan ik prima een interview lezen of een televisie-item terugkijken, ik zit goed in mijn vel en ben erg op mijn gemak. Ik speel geen act en hoef niemand te overtuigen, dat komt hopelijk ook zo over, ook op de plaat. Ik heb me voor Kaleidoscope Dream volledig gefocust op de sound. Geluiden die door mijn hoofd spoken en die me bezig houden. Ik hoefde niet te bewijzen dat ik een liedje kan schrijven, ik wilde mezelf als mens laten zien en mijn lifestyle delen. Teksten heb ik bewust naar de achtergrond verwezen. De plaat moest rauw en een beetje schurend worden. Als een soundtrack van mijn nachten in New York City; Lower East Side, een beetje vies en gevaarlijk, nooit weten waar je belandt. Dat is hoe ik rol, nog steeds. Daarom staan de nummers ook zo dicht op elkaar en gaan ze in elkaar over. Een beetje rommelig en gefragmenteerd, net als mijn leven. Ik heb een wilde kant en een heel sereen karakter, die combinatie zit in de plaat. Dat heb ik van mijn ouders, ze zijn al jaren gescheiden overigens. Mijn moeder is heel spiritueel en gedisciplineerd, mijn vader is losser. Hij leeft heel sterk in het nu, houdt van een feestje en komt met wilde ideeën. Hij is mijn held. Hij steunde me in moeilijke tijden, maakte zó veel mogelijk en gelooft in mijn keuzes.” Harde les In muzikale jaaroverzichten van 2012 is r&b niet weg te denken. De lelijkste genre-aanduidingen werden verzonnen om de ‘nieuwe’ r&b te duiden. Miguel kan er hartelijk om lachen. Tegelijk ziet hij ook duidelijke nieuwe ontwikkelingen in het klassieke genre. “Er waren geweldige artiesten en bands vóór The Weeknd, vóór Frank Ocean en vóór mijzelf, die niet de aandacht kregen die ze verdienden. J*DaVeY bijvoorbeeld of de experimentele dingen van Sa-Ra. Zij gingen in tegen de gevestigde opvattingen en trends. Maar tegelijkertijd ben ik er inmiddels ook wel achter dat timing essentieel is. Man, het was een harde les. Dingen gebeuren wanneer ze moeten gebeuren, wanneer het publiek er klaar voor is. Je kunt dat niet kopen, forceren of plannen. Daardoor vallen heel goede acts soms tussen wal en schip, daar doe je niets aan. Iedere ontwikkeling heeft zijn verkenners. Mijn album is geen revelatie voor de muziek of ultra-modern, maar ik weet dat het een bijzondere plaat is en dat mij is gelukt wat ik voor ogen had. Dat de timing goed was, heeft voor een extra lovende ontvangst gezorgd, dat besef ik me heel goed. Het zorgt er tegelijk voor dat het publiek open staat voor experiment. R&b is een heel dogmatisch genre dat in korte tijd een flinke evolutie doormaakt. Prachtig toch?! Het geeft mij vrijheid, ik hoef niet geforceerd met een nieuwe sound te komen.”