De afgelopen paar jaren heeft hij een aardige solocarrière op poten gezet, maar Vinnie Paz is bovenal de grote man van Jedi Mind Tricks en oprichter van het populaire collectief Army of the Pharaohs. Na meer dan vijftien jaar muziek uitbrengen heeft hij dan ook een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Geen wonder dus dat een grote groep liefhebbers de Oude Zaal van de Melkweg vult voor een avond rauw hiphopgeweld. Maar helaas, ook al vermaakt Vinnie af en toe wel degelijk, het is eigenlijk vooral vrij lachwekkend wat hij vanavond laat zien. En dat komt niet doordat hij zo'n grappenmaker is.
Waar het al helemaal niet door komt, is het publiek. Na te zijn opgewarmd door een sympathiek optreden van de Brabantse rapper Heavy, is de respons als Vinnie Paz wordt aangekondigd overweldigend. Zonder aansporing begint de zaal zijn naam te scanderen, waarna een wazig voor zich uit kijkende Vinnie het podium betreedt, vergezeld door DJ Kwestion en mede AOTP-lid Crypt the Warchild. Als hij met zijn typerende, extreem rauwe stemgeluid begint te rappen blijkt kwaal nummer één al gauw de kop op te steken: zijn stem en flow zijn tof, maar hij haalt telkens slechts driekwart van de line, waardoor Crypt cruciaal is om de boel op te vangen als back-up rapper. Daar komt bij dat hij er als een zoutzak bij staat - al is dat misschien maar beter ook, aangezien hij anders waarschijnlijk na een woord of drie al buiten adem zou zijn. Niettemin weet Crypt, die overigens zelf ook de nodige eigen verses (wel fatsoenlijk) ten gehore brengt, de boel dusdanig te redden dat Vinnie Paz toch redelijk goed tot zijn recht komt. Des te spijtiger is het dat Paz bijna elk nummer na slechts één verse afkapt. Als ' Put 'em in the Grave ', het eerste JMT-nummer van de avond, bijvoorbeeld veel te vroeg eindigt in wat nietszeggende scratches is er enige teleurstelling in de zaal te bemerken. Gelukkig zijn de beats dusdanig hard en blijft het publiek zo enthousiast dat de meesten het naar hun zin lijken te hebben. En ja, met nummers als 'Heavy Metal Kings', 'Heavenly Divine' en 'Cheesesteaks' is het ook al gauw genieten, zelfs als je performance regelrecht waardeloos is. Toch is het bijna triest dat Crypt the Warchild - waarvan niet eens aangekondigd was dat hij zou komen - eigenlijk meer aan het woord is dan Vinnie Paz zelf. Híj is het die een indrukwekkende acapella laat horen en híj zorgt ervoor dat het optreden enige energie bevat. Dat moet je je als hoofdartiest gewoon niet laten gebeuren. Vinnie Paz blijft echter resoluut met een vette stem zijn kunstje half opvoeren en werkt zo een lijst erg sterke nummers af, tot hij bijna zonder iets te zeggen het podium afloopt. Natuurlijk is er wel een encore, bestaande uit een leuke freestyle waar ook DJ Kwestion wat laat horen. Na een slotpraatje van Crypt - wie anders - eindigt vervolgens na een klein uur de teleurstellende show. Het is dat Vinnie Paz gezegend is met devote fans, een gaaf stemgeluid en een indrukwekkend oeuvre, want als performer blijkt hij vanavond niet veel waard. Eigenlijk had dit zelfs gewoon als Crypt the Warchild & Vinnie Paz aangekondigd moeten worden.