Als onafhankelijk artiest timmerde de uit Los Angeles afkomstige Kid Ink al lekker aan de weg; hij bracht diverse mixtapes uit, scoorde een hit met 'Time Of Your Life' en dropte twee albums in eigen beheer. Toen hij het afgelopen jaar bij RCA tekende kon een major label debuut natuurlijk niet uitblijven. My Own Lane is het resultaat en bevat naar eigen zeggen veel radiovriendelijk materiaal.
Groot label of niet, in essentie is aan Kid Inks muziek niks veranderd. Het gros van My Own Lane bestaat nog steeds uit melodieuze feel-good rap met een flinke dosis pop/R&B-invloeden. Denk aan de samenwerking met de onlangs door Def Jam getekende August Alsina of de pakkende refreintjes van Chris Brown die maarliefst twee keer zijn opwachting maakt op het album. Toegegeven, de nummers met Chris Brown zijn haast identiek, maar de herkenbare 808 drums van DJ Mustard en zijn zelfbenoemde ratchet -sound doen hun werk: gegarandeerde hits. Als tegenhanger van dit meer clubvriendelijke werk fungeren tracks als 'Murda' (met Pusha T) waar een obscuur gitaarrifje eerder om bars smeekt dan een zoetsappige hook. Het tekstuele hoogstandje van My Own Lane wordt overigens niet door Kid Ink zelf verzorgd, maar door de tevens uit L.A. afkomstige King Los , die de ietwat nerveuze beat van 'No Option' gretig aan flarden scheurt. Een andere breuk met het veelal sonische geluid van Ink vinden we terug op 'The Movement'; een bombastische productie vol blazers en scratchgeluiden die de basis vormen voor wat een euforische track mag heten. Hoewel My Own Lane een zeer onderhoudende en bijna foutloze plaat is geworden, speelt Ink op safe. De voorbeeldige rapper laat zich nergens op iets origineels betrappen en lijkt zich voorgoed vastgebeten te hebben in het klinische geluid van zijn eerste mainstream hit 'Time Of Your Life'. Daardoor krijgt het album al snel iets verlammends over zich. Iets voorspelbaars haast. Want hoewel de plaat nergens echt slechte momenten kent, blijft de hoofdrolspeler op veilige afstand van de luisteraar; alsof hij een boodschappenlijstje voordraagt. Zonde, want op die manier is My Own Lane even radiovriendelijk als karakterloos en zal het de test der tijd waarschijnlijk niet doorstaan. Aan het einde van 2014 hoor je niemand meer over dit album. (6.0)