Producer Bas ' Inf ' te Braak maakte vier jaar geleden al een geslaagd instrumentaal album voor Beats Broke, dat eigenaardige label uit Texas dat vrijwel alleen Nederlandse muziek (ook Skiggy Rapz bijvoorbeeld) uitbrengt. Nu is hij terug met Music for Crime Scenes , een titel die lijkt te verwijzen naar de legendarische serie albums van ambient-producer Brian Eno.
Die titel is niet gek gekozen. Net als Eno stelt Inf zich wat dienstbaar op, het is perfecte achtergrondmuziek. Dat is geen diskwalificatie: Crime Scenes zou het goed doen als soundtrack voor een duistere misdaadserie, waarin af en toe wat comic relief voorkomt om de spanning te breken. Samen met wat bevriende muzikanten sleutelde Inf het album in elkaar door zelf de instrumenten ter hand te nemen - geen samples deze keer. Veel duister rondzoemende synths dus ('Adventures in Minor'), zwoele belletjes ('Shell Case Serenade') en gruizige basgitaar ('Power Moves. B-Boy'), met stoffige boom-bap ritmes op de achtergrond. Er zitten vrolijke noten in: zo kent ‘Pulse of the City’ wat komische synthesizer-bliepjes, en in ‘Soul Check Mate’ duikt een blij neuriënd koortje op. Op zulke momenten lijkt Inf ook een beetje te verwijzen naar de opgeruimde instrumentale hiphop van stadgenoten C-Mon & Kypksi. Maar veel vaker is deze plaat doordesemd van de melancholie die je bij de albumtitel verwacht. In ‘Melancholy’ schept de accordeon een soort stemmig balkan-sfeertje, in ‘Shell Case Serenade’ zorgt de theremin voor een onheilspellend gevoel. Her en der duiken hakkelende, gruizige elektrische gitaren op. Zelfs ‘My Happy Song’ lijkt met z’n Beirut -achtige blazers eerder op een introspectief nummer dan all-out blijheid. Aan variatie ontbreekt het niet op ‘Music for Crime Scenes’: veel nummers switchen een paar keer van instrumentatie, en ook het tempo wisselt regelmatig. Toch grijpt Crime Scenes je niet enorm blij de kladden om je aandacht een album lang vast te houden, iets dat ook lastig is voor instrumentale hiphop: er is geen tekst, er zijn geen opgefokte stemsamples (een middel waar Californische collega's als Oh No en Madlib nog wel eens naar grijpen) of andere tierelantijnen. Wat je wel krijgt: drie kwartier aan smaakvolle ‘music for crime scenes’. Precies wat de titel belooft. (7.5)