Quantcast
Viewing all articles
Browse latest Browse all 1434

Snowgoons - Black Snow 2

Men neme een verzameling harde beats met dikke bassen en bombastische samples, gemaakt door een team van beatspecialisten. Op elke track plaats je vervolgens een ander stel vette undergroundrappers, veelal uit Army Of the Pharaohs en omstreken. Stel dat ze weinig te melden hebben, dan flowen ze op zijn minst nog lekker. Dit is de Snowgoons-formule, die ervoor zorgt dat het uiteindelijke resultaat niet anders dan genietbaar kan zijn. Ja, toch?  

Tot op zekere hoogte is dit zeker het geval. De vaak met epische klassieke muziek aangesterkte beats en ruige raps donderen fijn voort en laten geregeld de voeten op en neer tikken. Deze stijl is dan ook een al jaren beproefd succesvolle aanpak die ook nu weer weet te amuseren. Zeker als undergroundzwaargewichten als Ill Bill, Celph Titled en de mannen van CunninLynguists, of ons eigen Dope D.O.D. , hun steentje komen bijdragen. Toch is deze plaat totaal irrelevant. In 2008 maakte het Duitse producersteam Snowgoons ten slotte al "doorbraakalbum" Black Snow , met een vrijwel identieke aanpak en sound, die ook nog eens beter is dan deel twee. Sindsdien volgt ongeveer elk jaar een nieuw project van deze aard. Daar komt dan bij dat de blauwdruk voor het gebruikte type beats eind vorige eeuw al door RZA en Stoupe, The Enemy of Mankind opgetekend werd en met name laatstgenoemde dit beatgenre op de Jedi Mind Tricks-platen perfectioneerde. Black Snow 2 voegt nergens iets aan toe en is niet dusdanig sterk dat het om die reden speciaal de moeite waard is. Dit is allemaal al veel vaker en veel beter gedaan, ook door de heren producers zelf. Dit telt, omdat op dit project, dat grotendeels om de instrumentatie zou moeten draaien, juist de beats te vaak onopvallend klinken. Natuurlijk zijn er uitschieters ('Nuclear Winter' en 'Walk the Streets', beide met een somber randje), maar met vier man achter de knoppen moet je tot een muzikaal interessanter resultaat kunnen komen dan een verzameling 'heard it all before'-producties. Aangezien de rappers slechts precies doen wat van ze verwacht wordt, versterken zij dit gevoel alleen maar. Zelfs als het kwalitatief gezien gewoon in orde is. Inderdaad, de formule werkt weer. Dit is namelijk een best lekker plaatje met fijne beats en vlotte flows, niets meer en niets minder. Zwakke puntjes zijn er wel - zo is het refrein van ‘Do U Bac Down’ met Onyx echt verschrikkelijk - maar grotendeels gaat er weinig mis. Wat mist is originaliteit, iets dat dit meer maakt dan ‘heus vermakelijk’ en daarmee noodzaak. Want waarom zou je hier naar luisteren als je projecten van bijvoorbeeld Jedi Mind Tricks, Army Of the Pharaohs, Apathy, Vinnie Paz en eerdere albums van deze groep al kent? (6)  


Viewing all articles
Browse latest Browse all 1434