Na een keeloperatie en kort intermezzo is de zelfbekroonde koning van de R&B terug van weggeweest. Zo is Kellz te horen op de nieuwe hitsingle van Lady Gaga en is zijn dertiende solo inspanning Black Panties inmiddels een feit. De albumtitel werd geboren toen R.Kelly naar eigen zeggen tijdens een live optreden in een regen van zwarte slipjes stond, en het album is met nummers als ‘Show Ya Pussy’ explicieter dan ooit. Black Panties zou dan ook de nieuwe 12Play moeten worden, maar of die vergelijking gerechtvaardigd is?
Met Black Panties breekt de 46-jarige zanger namelijk met de soulvolle/gospel koers die hij met zijn laatste twee albums Love Letter en Write Me Back leek te zijn ingeslagen. Het album bestaat daarentegen uit onvervalste hitsigheid met een flinke dosis rap invloeden en een stripper sausje. Het eerder genoemde ‘Show Ya Pussy’ (met Migos en Juicy J) en de eerste single ‘My Story’ (met 2 Chainz) zijn hiervan treffende voorbeelden. Echt bont maakt “The Pied Piper of R&B” het echter pas op het veelbesproken ‘Marry The Pussy’, waar de onderhand bejaarde zanger op zijn knieën gaat om de vrouwelijke genitalia een huwelijksaanzoek te doen: “Wanna go down on my knees / And ask that pussy to marry me”. Ook de vergelijking tussen beffen en het eten van een Oreo koekje past eenvoudig in deze thematiek. Uitzondering op het seksuele geschut vormt ‘Shut Up’; een nummer waarop R.Kelly alle haters en critici die beweren dat zijn carrière over is de mond snoert. Bovendien bewijst de zanger op deze track dondersgoed te weten hoe zijn markt in elkaar steekt: “No offense to the other artists / But come on dog, let's be honest / How many babies been made off me?” En zo is het maar net! Muzikaal gezien lijkt het album een beetje op Untitled (denk aan nummers als Echo ), al worden in andere recensies ook de eerste twee albums van The-Dream terecht aangehaald. Dat betekent: een traag druppelende percussie, enkele kunstmatige – autotune - accenten en een holle sound die eerder naar (t)rap neigt dan de ouderwetse R&B op 12Play . Dit resulteert niet zozeer in het meest memorabele album van 2013, maar kan evenmin slecht genoemd worden. Tuurlijk, de continue doctrine over vagina’s is blij vlagen wat kinderachtig, maar bij R.Kelly kun je dat verwachten. Bij Kells ga je voor die ontlading. Laat je de lichten eens een keer aan. Dit is met Black Panties niet anders, de plaat helpt je dan ook kinky en lachend de feesdagen door. (6.5)