Het is rond half tien en voor de deur van de Melkweg staat een man in zichzelf gekeerd wat trucjes te doen op zijn skateboard. Hij heeft een blauwe jas aan en zijn capuchon op. Dan gaat hij via de zijkant naar binnen om twee minuten later het podium op te lopen. Die man is de 41-jarige Del the Funky Homosapien. Hij is de drijvende kracht achter Deltron 3030 , maar de meeste mensen kennen hem van zijn verse op Gorillaz’ ‘ Clint Eastwood ’. Samen met Kid Koala, Dan the Automator en driekoppige band is Del afgereisd naar Amsterdam om hun nieuwe album Event 2 te promoten. De fans hebben lang moeten wachten voor het trio besloot deze kant op te komen, en dat is te merken: de Oude Zaal is goed gevuld met voornamelijk hiphopfans van het eerste uur.
Del bewijst vanaf de eerste minuut waarom hij zo’n grote naam in de undergroundscene is. Gedurende het optreden gaat hij één keer de mist in, maar hij is verder vlijmscherp. De interactie – of wat daar voor door moet gaan – laat hij over aan Dan the Automator. De boomlange producer kruipt regelmatig achter zijn knoppen vandaan om een woordje mee te rappen of zich tot de band te richten en als dirigent te werk te gaan. Je zou Kid Koala bijna vergeten. Hij staat verscholen achter de speakers en zijn draaitafel maar doet er alles aan een goede set te draaien. Vooral hoe hij zich regelmatig met één voet tegen de draaitafel afzet om er een zwiep aan te geven spreekt tot de verbeelding. De setlist is zo samengesteld dat oud en nieuw werk elkaar afwisselen, maar het zijn oude nummers als ‘Mastermind’ en ‘Virus’ die je echt dat Deltron-gevoel geven. Of komt het gewoon omdat het lastig blijft om Event 2 niet te vergelijken met diens succesvolle voorganger Deltron 3030 ? Hoe dan ook, de heren lijken hier gekomen om hun nummers te spelen en doen dat met verve. Het podium doet misschien wat somber aan – er is geen backdrop en maar weinig licht – en doordat er amper interactie is heb je het gevoel als bezoeker niet echt deel uit te maken van de show. Maar dat hoeft ook niet. Zoals Del al beatboxend ‘Positive Contact’ inzet of hoe hij bij elke regel uitbeeldt waar hij over rapt maakt hem al boeiend genoeg om naar te kijken. Na een krappe anderhalf uur volgt er een toegift met ‘Do You Remember’ en natuurlijk Gorillaz’ ‘Clint Eastwood’, waarop Del de eerste verse van Damon Albarn voor het gemak ook maar even doet. Er wordt meegezongen, handen gaan de lucht in en eindelijk lijkt het publiek bereikt. Met luid gekraak en gescratch is het Kid Koala die de laatste tonen voor zijn rekening neemt en dan is het toch echt gedaan. De legendarische status die Deltron 3030 heeft is voor een deel waargemaakt maar toch miste er vanavond iets. Of het een gebrek aan interactie, het bombastische of de aankleding is laten we maar in het midden. Waarschijnlijk zijn we gewoon te verwend en moeten we wennen aan het feit dat een hiphopshow zonder opsmuk ook vol kwaliteit kan zitten. Daarmee is het ooit toch begonnen.