Hoe je het ook wendt of keert, Sjaak heeft zijn strijders het afgelopen jaar in de watten gelegd. Natuurlijk, het geduld van de fans werd op de proef gesteld, maar met een gelijknamige EP , de compilatie mixtape Loco Mexicano en de soundtrack van Wolf (met Appa) mag men niet klagen. Nu is daar het langverwachte StrijderSysteem ; een album dat haar naam te danken heeft aan een t-shirt en dat op vernieuwende wijze werd gepromoot/aangevuld met een heuse wandel app . Toegegeven, met duizendpoot Farid Benmbarek aan zijn zijde had Sjaak het rotter kunnen treffen. Gelukkig bewijst de goedlachse Marokkaan uit Amsterdam-Oost met StrijderSysteem ook zelf waarom hij zo’n sympathiek en bijzonder figuur is in de Nederlandstalige hiphopscene.
Waar andere rappers met hun debuut graag de diepte in willen en niet zelden geforceerd over gaan op introspectie, blijft Mr. Shakes gelukkig trouw aan zijn hedonistische trapformule. Zo wordt de lijn die hij op de StrijderSysteem EP inzette consequent doorgetrokken. Sterker nog: op één track na zijn alle nummers terug te vinden op deze nieuwe langspeler. Dit betekent wederom veel aandacht voor drank (denk aan nummers als 'Alcohol', 'Schnapps' en 'Drankje'), daalders graaien en borstklopperij. Maar dan natuurlijk wel met een charmante knipoog, zoals we dat van Sjaak gewend zijn. Dus veel Engelse frasen (Sjaak zit veelvuldig “in die bitch”) en een beperkte articulatie: hij spreekt de woorden nimmer volledig uit en eindigt vaak op een soort “ugh-klank”. Ook qua inhoud is Sjaak dikwijls onnavolgbaar, maar daardoor wel zo vermakelijk. Denk aan zijn Mexicaanse gimmick op 'Zomaar Ga Je Zo Doen', of zijn vervlechting van tekst en adlib op 'Drankje': “Ik ben solo, ik ben yolo/ Ik ben Star Wars, Han Solo/ Ik ben “ hhaaeeehhh ”, Chewbacca/ Ik ben “ pow ”, Waka Flocka. Vermakelijke lines. Muzikaal rent dit album eveneens de EP achterna. De instrumentaties (o.a. Big2 en SABeats ) zijn doorspekt van dirty south accenten en elementen uit de elektronische/dance muziek. Maar waar producers als Boaz v/d Beatz veelal de omheiningen van de hardcore opzoeken, blijft op StrijderSysteem de hiphopinvloed gelukkig duidelijk hoorbaar. Opvallend in dat opzicht is het Caribisch/reggae georiënteerde 'Geen Zin (Ik Haat Je)' waar een niets uitvoerende Sjaak op zijn flikker krijgt van zijn zeurende vriendin. Het zorgeloze en ontspannen deuntje is een welkome afwisseling op wat toch voornamelijk bangers zijn. Want StrijderSysteem is Sjaak ten voeten uit. Het is een dans- en springbaar album geworden waar de lol vanaf spat. Geschikt voor zowel de club als vierwieler. Dat het album dan wellicht wat te lang is (maar liefst zestien nummers!) en voor bijna een derde bestaat uit eerder uitgebracht materiaal zien we dan maar door de vingers. Biee, bieeeaahhhtch! (7.5)