De organisatie van BoomDox heeft zich door een groot buitenpodium toe te voegen aan het festivalterrein overschat. Daar waar het Rotterdamse hiphopfestival voorheen in de hangar Bird plaatsvond en werd gekenmerkt door een unieke rauwe hiphopsfeer valt dat dit jaar flink tegen. Losse plukjes liefhebbers staan bij de diverse optredens wat versuft te kijken, uit verveling lijkt er een opstootje hier en daar te ontstaan (onder meer rapper Berry vertrekt woedend na een ogenschijnlijk stompzinnige ruzie). Is deze editie van BoomDox uiteindelijk niks anders dan een teleurstelling?
Zeker niet. Want hoewel de sfeer er niet is, is er een mooi gevarieerd programma en lijken de diverse artiesten genoegen te nemen met een handjevol fans. Tegen het eind van de middag lukt het Grote Prijs-kwartfinalisten Brandwerk, die min of meer een thuiswedstrijd spelen, voor het eerst de handen wat meer op elkaar te krijgen. De strakke maar vooral opgewekte boombaphiphop sluit de verder wat karige middag voortreffelijk af. ’s Avonds komt Rotterdam al wat meer tot leven. Met onder meer voortreffelijke albumpresentaties van De Nuance ( Tweede Viool, Derde Bedrijf ) en Engel & Just ( Dertig ) heeft BoomDox twee ondergewaardeerde topacts in huis gehaald die de veelzijdigheid van hiphop onderstrepen. De Nuance vermengt stevige poëzie met abstractere hiphop en gieten daar een Aesop Rockesque sausje over. Engel & Just bewijzen andermaal tot de beste rappers van Nederland te behoren door met veel emotie, energie, kracht en passie overtuigend te rappen over de authentieke oldschoolbeats en scratches van DJ Native. Publiekstrekkers van de avond zijn Coely en Fresku en op de mainstage weten de artiesten zowaar een aantal rijen publiek in beweging te krijgen. Coely krijgt de hiphopheads aan het springen door verbluffende tempoversnellingen toe te passen, terwijl ze rapt over de stevige beats van Look At Us Now (Chris Brown) en Simon Says (Pharoahe Monch). De Brabantse gezelligheid van de clowneske Fresku, die onder meer rustig een banaan eet tijdens zijn show en spastisch danst op Lintworm , zorgt voor flink wat glimlachen bij het publiek, terwijl zijn serieuze tracks zoals Brief aan Kees , Pa en Twijfel uit volle borst worden meegerapt door de liefhebber. Zodoende is er met de muziek helemaal niks mis tijdens BoomDox: de combinatie van een enkele publiekstrekker, talentvolle artiesten en acts die een plaat releasen werkt voortreffelijk. Volgend jaar gewoon rekenen op het bereik van een goede tweehonderd man en weer de ouderwetse ambiance creëren. Dan heeft undergroundhiphopminnend Nederland haar ideale herfstfestival weer terug.