Hallo, ik ben Onkel Omar en ik wil deze week mijn vakkundige mening inzetten om onze samenleving te beschermen tegen de kwade bedoelingen van autoriteiten op het internet en mensen bij de koffieautomaat.
1: Nummer 1 gaat over het album van Jay Z. Het is al een tijdje uit, maar het is één van de vijf album waar ik het over ga hebben die een beetje door mensen groter worden gemaakt dan ze zijn eigenlijk. En met de mensen bedoel ik eigenlijk het algemeen heersend idee erover. Dat is toen ook met good kid, m.A.A.d. city zo gebeurd en dat ga ik niet nog een keer laten gebeuren. Jay Z’s album is een tijdje geleden uitgekomen en het kan me niet schelen dat je dat album gratis krijgt bij een Samsung en dat ie in een museum aan het zingen is enzo. Op het album zelf is niet te horen hoe groot Jay Z eigenlijk is. De meest onvolledige shit ooit. De nummers zijn niet helemaal af en op sommige momenten is het gewoon echt mislukt, weet je. Met namen van kunstenaars, automerken en kledingmerken alleen ga je het niet redden. Het klinkt gewoon een beetje alsof er met de pet naar is gegooid, dat er niet veel moeite voor is gedaan. Vroeger klonk dat juist tof bij Jay Z dat ie niet heel veel moeite deed, maar nu klinkt het alsof ie wat beter zijn best moet doen. 2: Nummer 2 gaat over het album ‘Trap Lord’ van A$AP Ferg. Daar word ook heel erg blij over gedaan tegenwoordig. Ik wil als eerst zeggen: Gucci Mane had echt gelijk , want hij steelt zijn titel. Gucci Mane heeft de Trap God en dan kan je niet je album Trap Lord noemen. Ten tweede heb ik dat album geluisterd en als ik dat hele album moet samenvatten in twee woorden, dan is het ‘zal wel’. Ik had ook eerder getwitterd deze week dat dit album zo nietszeggend is dat je het zou mogen afspelen in de stiltecoupé. Het heeft twee best wel leuke singles, Work en Shabba, maar daarna loopt het echt helemaal uit de hand op dat album. De beats zijn allemaal soort van Expeditie Robinson-jingles-geluidjes en deze man, A$AP Ferg, wringt zichzelf in allemaal ongemakkelijke bochten met zijn themakeuzes en zijn flows en zijn stemgeluid en zijn onvolledige pogingen tot liedjes die ergens over gaan te maken. En bovendien liegt hij ook de hele tijd, want ik geloof niet dat je een thug bent als de lead singer van je band leren jurkjes draagt. 3: Nummer 3, er is nog een album waarop ik ga haten: Big Sean die komt met Hall of Fame. Hij wilt me nu dus komen vertellen dat er geen enkele banger op dat album staat. Hoe dan? Wat moet ik nu draaien op urban huisfeestjes? Hoezo komt deze man ineens serieus doen? Hoe komt hij na twee jaar veelbelovend zijn met deze troep? Ik vraag me ook af wat hij in de bosjes doet in zijn nieuwe video. Met Hall of Fame is mijn punt een beetje: je kan me niet naar je album lokken met liedjes over bitches en auto’s en dan op je album allemaal radiovriendelijke deuntjes over je goede bedoelingen en whatever komen. Dat vind ik niet aardig, die misleiding. 4: Nummer 4 gaat over Earl Sweatshirt met Doris. Je kent het verhaal wel, Earl die had te veel jonko’s gerookt en toen stuurde zijn moeder hem naar een eiland waar hij ging chillen met verkrachte meisjes ofzo en daarna kocht ze de manager van Tupac voor hem en nu is er een album waarop hij zeurt dat hij geen vader heeft. Het album is een soort aaneenschakeling van jankbeats met allemaal gastbijdragen van sukkels en het duurt een fucking eeuwigheid. En ik vind het superzonde, want Earl Sweatshirt is echt de allerbeste lyricist van de hele wereld op dit moment, maar ik vind zijn levenservaringen gewoon zonde voor zijn rapskills. Hij is gewoon niet vaak genoeg neergeschoten. 5: Nummer 5 is misschien een beetje verwarrend, maar ik ga het toch doen. Het gaat over Juicy J met Stay Trippy. Juicy J kan eigenlijk nooit iets verkeerds doen bij mij, want zelfs al staat Stay Trippy vol met liedjes waarop hij de plank volledig misslaat blijft hij mijn beste mattie, want hij heeft tenminste schijt. Dat is de meest verwaarloosde van de vier elementen van hiphop. Hij heeft gewoon een vette persoonlijkheid. Als zijn album een natuurencyclopedie in rapvorm zou zijn zou ik het ook kapot luisteren. Dus Stay Trippy is een briljant album voor een waardeloos kutalbum. Geen één van de nummers op het album kan tippen aan de losse nummers die we wekelijks van hem horen. De meeste refreintjes zijn volslagen retarded, maar om de paar zinnen zegt hij wel steeds iets waarmee hij mijn hele dag maakt. Dus Stay Trippy staat wel tussen de vijf albums die niet zo goed zijn als men zegt, maar het is tegelijkertijd één van de beste albums ooit. En dat is juist het punt van de hele #overheiddoetniks van deze week: don’t believe de krant, geloof niet wat je leest, ook niet wat je hoort, dus ook niet dit. Dat was #overheiddoetniks en dan gaan we nu verder met het weer. Er is een hele hoge kans in het gebied van Wat Anders op #overheiddoetniks.