Deze editie van Appelsap zou wel eens de laatste kunnen zijn die in het Oosterpark wordt gehouden. Dit jaar had de organisatie het al lastig om een vergunning te krijgen, komend jaar wordt het park opgeknapt en moet waarschijnlijk uitgeweken worden naar een andere locatie. Niet getreurd, dit jaar is het hiphopfestival met een kleine 10.000 bezoekers uitverkocht en het weer zit ook nog eens mee. Er staan drie podia, er hangen wat skaters rond van een bekend kledingmerk en er is meer dan genoeg te eten en drinken. Wat wil een mens nog meer?
Het podium van 101 Barz en Freshcotton is het kleinste stage van Appelsap en leent zich uitstekend voor MC Fit 's intieme show. Fit – die een toneelachtergrond heeft – voelt zich als een vis in het water op de bühne en weet de persoonlijke inhoud van zijn onlangs verschenen langspeler Glen Faria knap te vertalen naar een live optreden. Hoogtepunt is het openhartige 'Blijf Vannacht', waarin de rapper het vol bezieling over zijn dikwijls afwezige vader heeft. Andere pareltjes zijn Jayhs bijdrage aan het dramatische 'Laat Maar Komen' of de opwachting van Flinke Namen-collega Sef, die tijdens de voordracht van 'Zomaar' Fit op hilarische wijze aanmoedigt zijn noten te halen: “neem ze mee naar de kerk, Fit!” Aan het einde van 'Jongen Met De Pet' roept Fit het publiek op er een mooie en gezellige middag van te maken. Hij refereert hiermee aan een vechtincident dat vorig jaar aan het einde van het festival plaatsvond en voor veel negatieve publiciteit zorgde. (BB) Met Sticks, Jiggy Djé en Winne heeft Great Minds een paar decennia aan hiphopervaring in de gelederen. Tel daarbij de producties van Dr. Moon op en je kunt gerust spreken van één van de meest opzienbarende binnenlandse hiphopacts van dit jaar. Inmiddels hebben de vier al een paar shows achter de kiezen en het resultaat is een geoliede machine. De hits van het album komen voorbij, Jiggy en Sticks voeren hun toneelstukje op waarbij tegen elkaar opgeboden wordt en het klinkt live dan ook nog eens goed. Niet gek dat de boel dan tijdens Opgezwolle-klassieker ‘Hoedenplank’ en afsluiter ‘Doag’, inclusief Kleine Viezerik, helemaal afgebroken wordt. (KdJ) Tussen de optredens door draaien ondermeer SP en FS Green op de main stage en proberen zij met (voornamelijk) commerciële bangers als 'Bugatti' , 'Mercy' en 'Pop That' het publiek warm te houden voor wat komen gaat. Een van die acts is The Opposites + Special Friends; in 2005 presenteerden Twan en Willem hun debuutalbum De Fik Erin op Appelsap en dik acht jaar later staat er een volwassen duo dat zich op het podium gesteund vindt door zo’n beetje de hele vaderlandse scene. Wie The Opposites de afgelopen jaren heeft gevolgd en naar de line-up heeft gekeken, zal niet verbaasd zijn dat ondermeer Sef ('Me Nikes'), Mr. Probz ('Sukkel Voor de Liefde') en Adje ('Blam Blam') tot de “special friends” gerekend mogen worden. De afwisseling tussen zowel oud als nieuw materiaal geeft het optreden iets informeels mee; het is geen optreden ter promotie van de nieuwste plaat, maar een oprechte intentie om een feestje van te maken. Vooral de afsluiter 'Thunder' (met Yellow Claw ) resoneert in het Oosterpark. Het publiek ontvangt dan ook een goedkeurende blik van Willem, die met een ontbloot bovenlijf de synchroon stampende menigte met genot aangaapt. Waarschijnlijk nog bijkomend van zijn eerdere salto die maakte vanaf het podium de mensenmassa in. Kortom: de sfeer zit er lekker in. (BB) De daarop volgende Hydroboyz (inmiddels mét rapper Hydro) doen dat nog eens dunnetjes over. Waar het optreden van de formatie uit de Bijlmer vorig jaar het absolute hoogtepunt was van het festival, doen de monsterhits 'Hindabuilding' en 'Bel Me' het anno 2013 nog steeds erg goed. Uiteraard passeert ook de nieuwe single 'Kill The Bitch' de revue en doet peetvader Rotjoch waar hij goed in is; de crowd hypen. Nog maar net bekomen al dat opzwepende offensief valt de eer te beurt aan Adje en diens Sloddervosgang die bewapend met vlaggen het grote podium betreden. De Reverse-beats zorgen voor hoge energieniveaus bij het publiek dat niet te beroerd is Adje Donnie op te vangen tijdens diens eerste stage dive; weliswaar wat minder flitsend dan die van Willem, maar niet minder gedurfd. Onmiskenbaar hoogtepunt van zijn set is natuurlijk Hele Meneer, dat vanaf het eerste moment dat de beat inzet kan rekenen op een warm onthaal van de meute. Een vossige bedoeling. (BB) De Amerikanen van Flatbush Zombies wisten vorig jaar met hun debuutmixtape D.R.U.G.S. al te imponeren. Over een paar weken is de tweede mixtape aan de beurt: BetterOffDEAD . De eerste single heet ‘MRAZ’ en komt al vroeg in de set voorbij. Helaas weten de zombies geen stempel op Appelsap te drukken. De goede producties komen niet uit de verf en worden daarnaast overstemd door het geschreeuw van de bebaarde Zombie Juice. En dat is jammer, gezien iedereen kan horen dat ondanks de chaos de onder een vissershoedje gehulde Erick Arc Elliott het live wél kan waarmaken. Deze gasten mogen in de herkansing in een klein zaaltje. (KdJ) Benji B is geen vreemde voor Appelsap en de gemiddelde muziekfan. Hij zit al jaren achter de knoppen bij BBC Radio 1 en doet tijdens zijn optredens niks anders dan tijdens zijn programma: goede muziek draaien. Het lijkt er jammer genoeg de hele dag al op dat het publiek nog weinig zin heeft in de Colors Stage. Een klein groepje voor het podium staat wat heen en weer te deinen maar de meeste gezichten zijn tot elkaar gericht om slap te ouwehoeren. De ode die Benji aan de hiphop/r&b wil brengen mist zijn uitwerking, want als je Aaliyah (‘One In A Million’) en Kendrick Lamar (‘m.A.A.d city’) in je set stopt hoor je de ogen op je gericht te hebben. (KdJ) Als je het over oudgedienden hebt kun je DJ Rashad & Spinn gerust noemen. Het is nog altijd niet druk bij de Colors Stage maar gezien de hype rond juke/footwork mag je ze eigenlijk niet overslaan. Het duo heeft de housescene in Chicago de laatste paar jaar gevormd en kleurgegeven, in Amsterdam weet hun muziek nog altijd niet helemaal te aarden. Gelukkig wordt er toch een beetje gedanst, een overhemd vliegt de lucht in en de uitwerking van het vorig jaar uitgebrachte Teklife Vol 1 - Welcome To The Chi lijkt zijn doel niet te missen. Lekker. (KdJ) Het einde van de dag nadert en Jackmaster is de eerste bij de Colors Stage die daarvan kan profiteren. Het begint aanzienlijk drukker te worden bij het podium en als je dan Lil Wayne en R. Kelly succesvol in de mix gooit verdien je een uitzinnig publiek. Hoewel het podium overdag al de beste plek had, onder de bomen met een groot gapend gat waar de zon vaak doorheen brak, ziet het er ’s avonds met alle lichten minstens zo mooi uit. Misschien komt het omdat het Colorspubliek overdag vaak nog ligt te slapen of door de setting, maar feit is dat het podium eindelijk zijn verdiende aandacht krijgt als de zon onder gaat. Dit kunstje wordt later nog eens herhaald bij afsluiter Cinnaman. Beter laat dan nooit. (KdJ) Naarmate we meer richting het einde van de dag gaan is daar natuurlijk nog traditiegetrouw de afsluiter in de vorm van de hoofdact: Waka Flocka Flame. Hier is het de meeste mensen vandaag allemaal om te doen geweest. Oneerbiedig gezegd zou de rest van de acts als opmaat kunnen worden gezien van deze trapgrootheid uit Atlanta. Althans, op papier. Want Flocka’s optreden duurt nog geen vier nummers of het is al uitgelopen tot een chaotisch schouwspel waar de rapper zich – tegen het advies van zijn beveiliging in – tussen het publiek waant en het podium is overgenomen door de toeschouwers (“there are too many niggas up in here man”). De DJ van Flocka besluit er dan de brui aan te geven en heeft het publiek uiteindelijk getrakteerd op niet meer dan enkele samples van geweerschoten en een kakofonie van ad-libs en onverstaanbaar geschreeuw. Gelukkig dat Sef er samen met zijn maatje The Flexican nog een mooie (en vaderlandse!) afsluiter zorgde. (BB) Appelsap heeft laten zien zijn lang onzekere vergunning meer dan ooit waard te zijn. Wat live hiphop betreft blijkt na vandaag dat we dat het beste in eigen land kunnen zoeken, al is het optreden van Waka Flocka Flame (het optreden tijdens de afterparty in Hotel Arena ging overigens wel gewoon door) om meerdere redenen al opzienbarend noemen. Het 101Barz-podium is een mooi voorbeeld van het feit dat iedereen in Nederland een kans krijgt zijn ding te doen, met zowel positieve als minder positieve bijdrages. De Colors Stage kende een wat ongelukkige start maar mag met een vol podium en dansende menigte aan het eind van de dag toch terugkijken op een geslaagd feestje. Bij de main stage vond de grootste gekte plaats, met enkele uitschieters en vooral veel feest. Als de organisatie volgend jaar inderdaad moeten uitwijken naar een andere locatie (het Flevopark wordt genoemd) zullen we het Oosterpark gaan missen. Hoe dan ook, tot dan.