Ondanks het feit dat Ace Hood op 19-jarige leeftijd al was getekend bij We The Best en in 2009 een XXL Freshman was, is het hem tot nu toe zelden écht voor de wind gegaan. Treffend was een verhaal dat hij een aantal jaar terug vertelde in een interview. Ace zat destijds ondanks talloze uitgebrachte mixtapes aan de financiële afgrond en vroeg zijn labelbaas DJ Khaled voor geld om zijn huur te betalen. Khaled weigerde zijn protegé echter een cent te geven en antwoordde: “You don't need my money, you need a hit record.” Ace Hood besloot Khaled's advies ter harte te nemen en kwam later met zijn eerste straathit 'Hustle Hard' . Sindsdien hoeft hij zich geen zorgen meer te maken over de huur van zijn huis, maar lijkt hij nog steeds geen formule te hebben gevonden die hem onderscheid van zijn concurrentie. Ook op zijn vierde album, Trials & Tribulations, is hij nog steeds zoekende.
Alle obstakels die hij heeft moeten omzeilen in zijn leven passeren de revue op deze plaat. Hij vraagt om vergiffenis voor het feit dat hij soms moeite heeft met kiezen tussen het straatleven en zijn geloof. Ook komt de dood van zijn dochtertje ter sprake, waar hij zich verantwoordelijk voor voelt. Verder toont hij zijn politieke betrokkenheid op één van de sterkere tracks 'Another Statistic', waar hij het heeft over de moeilijkheden van de jonge zwarte mensen in de Verenigde Staten. Het Trayvon Martin -incident komt ook even langs. Hoe goed bedoeld of krachtig boodschap die hij op deze tracks uitdraagt soms ook mag zijn, het komt nauwelijks echt uit de verf. Hood heeft de neiging om erg oppervlakkig te blijven over elk onderwerp dat hij aanhaalt. Zelfs als hij het heeft over zijn overleden dochtertje blijf je als luisteraar redelijk onberoerd. Je wacht steeds op wat meer details, een aparte invalshoek of een opvallende uitspraak. Hij sust je met elk cliché echter steeds verder in slaap. Na tien tracks over steeds dezelfde thema's snak je als luisteraar ook naar wat meer variatie. Op de track 'Hope' heeft hij het bijvoorbeeld al over het feit dat zijn moeder en oma voor hem bidden. De track die daar op volgt heet 'Pray For Me'. De beats waar hij doorgaans op rapt bieden ook weinig variatie. Tegen het einde van het album denk je bij de zoveelste trap-beat dat je hem al vijf keer eerder hebt gehoord. Sterker nog, haal de vocalen van het album en je zou niet weten of je nu naar het nieuwe album van Rick Ross of naar die van Ace Hood luistert. De tracks 'My Bible' en 'Mama' bieden op dat gebied een welkome afwisseling. Deze beats zijn gestoeld op soulsamples en Ace Hood lijkt erin zowaar wat origineler voor de dag te komen. Vooral 'My Bible' is een geweldige banger van producer Streetrunner. Trials & Tribulations moet het voor het grootste deel hebben van de clubhits. 'Bugatti' is bijvoorbeeld een geweldige clubtrack, vooral door de sterke gastbijdrage van Future. Ook de track 'We Outchea' met Lil Wayne is er één die het goed doet in die categorie. Op nummers als deze kan hij leunen op de harde beats, sterke hooks en goede gastbijdrages. Het pijnlijke is echter dat je Ace Hood zelf op deze tracks prima zou kunnen missen. Het verschil met bijvoorbeeld Rick Ross en Meek Mill, die ongeveer in dezelfde categorie vallen als hij, is dat zij qua energie, originaliteit en uitstraling onderscheidend zijn. Ace Hood heeft echter niets dat hem speciaal maakt. (6)