Aanstaande vrijdag staat Rico samen met beatmaker A.R.T. op de Zwarte Cross . De inmiddels 35-jarige mc is al een tijdje aan het werken aan een reggaeplaat, zijn tweede soloproject na DMT (2011). State vroeg zich af of het tropische weer van nu niet het ideale moment zou zijn om die plaat uit te brengen, maar helaas - het wordt pas november. "Ik heb me er bij neergelegd dat dat niet meer gaat lukken. Het is in ieder geval mooi dat ik november het zonnetje in huis kan brengen."
Voordat het album uitkomt is het duo bezig met het geven van shows om de plaat aan te kondigen. “Het dient als een soort promotie, alhoewel, we proberen met deze shows vooral gewoon geluid te maken. De setlist is bij elke show 45 minuten en we spelen, op misschien één of twee nummers na, allemaal nieuw materiaal. Het gaat heel tof, maar het is wel wennen. De energie bij een reggaeconcert is heel anders dan bij hiphopshows. De interactie met het publiek is echt nieuw. We proberen een easy laidback show te geven in plaats van een mosh pit te creëren. Dan moet je ook een andere energie voorschotelen. Het gaat steeds beter en het voelt goed.” Het is met dit hete weer eigenlijk het perfecte moment om een reggae-album uit te brengen. Rico: "Klopt. Ik heb me er bij neergelegd dat dat niet meer gaat lukken. Het is in ieder geval mooi dat ik in november het zonnetje in huis kan brengen. We zijn nog aan het schaven aan een aantal nummers. Van een paar tracks moeten we nog sample clearance krijgen. Ik heb een aantal mooie features op de plaat. Pieter Both [zanger van de band Beef] is iemand die bij het opnameproces aanwezig is geweest. Hij is heel enthousiast en dat werkt in de studio heel aanstekelijk. Hij heeft een aantal hooks ingezongen en daarnaast heeft hij me ook tips gegeven. Alle nummers op de plaat zijn echt liedjes met refreinen, coupletten en soms een bridge. Het zijn op zichzelf staand allemaal zeer gestructureerde songs geworden. Op DMT spitte ik gewoon 40 bars als ik daar zin in had, nu heb ik het anders aangepakt. Het zijn nog steeds wel echt lyrics die ik spit, maar dan over reggaebeats. Over de afrondfase ben ik erg tevreden, Irie wordt één kloppend geheel. We hebben nu zo'n twintig tracks in de maak en daarvan zullen er ongeveer veertien het album halen. Ik streef naar het niveau van een classic . Het is nu darlings killen, maar ik zal ook de afgevallen tracks zeker nog uitbrengen. Ik ben trots op elk nummer dat op de plaat staat. Het is op dit moment in de studio wel veel te warm. Alle airco moet uit als je gaat opnemen en dan zit je daar in vijftig graden te werken. Maar dat mag sowieso de pret niet drukken!” Rico - Ooit (Live) Er zijn nog geen singles van Irie verschenen, maar als het aan de Zwollenaar ligt brengt hij zijn eerste single liever vandaag dan morgen uit. “De eerste single wordt het nummer Naaktslak. Het nummer Ooit is wel nieuw materiaal dat al te beluisteren is. Ooit is in een kringloopwinkel opgenomen als onderdeel van een project voor kringloopwinkels. We hebben een gruwelijk team bij elkaar voor de videoclip. Voor dit nummer zijn we iets met animatie aan het doen. Het is altijd een droom van mij geweest om daar iets mee te doen. Hopelijk is de video in augustus af.” Het verschil tussen dit album en zijn vorige werk zit niet alleen in de beats, ook inhoudelijk gezien laat Rico op Irie zichzelf van een nieuwe kant zien. “Ik heb een zware kutperiode achter de rug. Het is uitgegaan met mijn vriendin en ik moest mijn huis daardoor verkopen. Toen ben ik de studio ingedoken om gelijk een aantal nummers op te nemen. De muziek diende als een soort uitlaatklep en ik kon er alles in kwijt. Ik ben niet in een hoekje gaan zitten huilen en daar heb ik achteraf ook geen spijt van. Het is niet zo dat ik nu een emorapper ben ofzo. De reggaerhythms met hun zware bas en uplifting tempo creëren in combinatie met mijn lyrics juist een goede sound denk ik.” Over de titel zegt hij: "Irie betekent in Rastafari taal je meest gelukzalige moment. Het is een soort van verlichting waarbij je één wordt met jezelf. Dat staat haaks op hoe ik me destijds voelde. Plus mijn vrienden noemen me allemaal Ri, dan kom je al snel bij Irie." Sticks is de afgelopen tijd op zijn Bukowski -plaat en het Great Minds -album ook een stuk opener dan voorheen. Een teken van volwassenheid voor de beide voormalige Opgezwolle-mc's? “Dat klopt inderdaad. Ik ben nu 35 en mijn directe omgeving vindt me ook minder cryptisch dan vroeger. Veel mensen hebben me in het verleden gevraagd wat ik met bepaalde teksten bedoel. Op Irie is alles recht toe recht aan, het komt allemaal recht uit m'n hart. Mijn teksten op Irie zijn geen voorgekauwde verhalen geworden hoor. Het is niet dat ik alles in geuren en kleuren op de beat leg. Ik ben altijd echt een puzzelschrijver geweest, qua flow en betreft het plaatje compleet maken, deze plaat is wel veel aardser dan voorheen.” Niet zo heel lang geleden veranderde Snoop Dogg zijn naam in Snoop Lion , en bracht ook hij een reggae-album uit. “Ik heb die plaat geluisterd en ik vind een aantal nummers gruwelijk, maar er zijn ook een aantal waarvan ik mezelf afvraag waarom hij die op zijn album heeft gedaan. Het is wel een grappig verhaal eigenlijk. We hadden zo'n drie nummers opgenomen toen Sticks plotseling het Snoop-nummer La La La in de studio draaide. We zakten allemaal tegelijk door het ijs.” Rico moet lachen en vervolgt: “Het is natuurlijk super kut, we wisten dat iedereen gelijk de vergelijking tussen Snoop en mij zou gaan maken. Toen heb ik het nummer Brief Aan Snoop opgenomen. Het nummer La La La heeft trouwens wel raakvlakken met Irie. De rustige reggaevibe van dat nummer zul je ook op mijn album terugvinden, hoewel er ook best wat dancehall op Irie staat. Het verschil is dat hij wel een soort Rastafari accent opzet en ik niet. Ik vind niet dat je met de Rastafari cultuur mag klooien. Het is hetzelfde als een Nederlander die ineens een Surinaams accent opzet, ik vind dat respectloos.” Het maken van een reggae-album heeft wel Rico's honger gevoed om weer harde rapshit te maken. “Ik ben ook weer met andere dingen bezig. Hiphop blijft mijn eerste liefde en de basis. Ik wil echt weer gaan beuken. Het is niet zo dat ik al weet met welke artiesten en welke producers ik zou willen werken, maar de honger is er zeker. Als ik op dit moment om me heen kijk dan zie ik ook dat er van eigen bodem veel toffe muziek verschijnt. De Nederlandse scene is gegroeid en volwassener geworden. Ik heb voor kort eigenlijk nooit veel hiphop buiten mijn eigen kring geluisterd. Trap en swag zijn natuurlijk niet de dingen van mijn generatie, maar er zijn artiesten die wel gewoon heel goed zijn in wat ze doen. Dat daagt ook uit om zelf weer beter je best te doen. Als je al lang in de muziek zit kan je aandacht verslappen. Ik voel echter geen druk, ik ben heel tevreden over dit album en ik heb zin in wat de toekomst gaat brengen.”