Na sporadisch wat solomateriaal te hebben uitgebracht kon de aankondiging van een soloalbum van Flinke Namen-lid MC Fit natuurlijk niet meer uitblijven. De plaat heet Glen Faria en dit is tevens de naam waar Fit in het dagelijks leven naar luistert. Opvallend is dat de productie wordt verzorgd door het nog relatief onbekende duo Morgan Avenue en niet door vriend/collega DJ The Flexican. Wellicht onderstreept dit eens te meer dat Glen Faria een project op zichzelf is; een persoonlijk album compleet afgezonderd van zijn eerdere werk of dat met Flinke Namen. Op Glen Faria vertelt Fit namelijk een verhaal, zijn verhaal.
De persoonlijk inslag van dat verhaal komt dan ook op tal van manieren naar voren. Naast het feit dat Fit zich prominent als vader profileert op de cover (het jongetje op de hoes is Glen’s zoontje), verhaalt de rapper ondermeer over zijn familiebestaan, verleden en de liefde. Zo geeft hij zijn zoon enkele wijsheden mee op het animerende Je Best Doen en gunt Fit de luisteraar een kijkje in zijn gezinssituatie vroeger, waar zijn vader veelal van huis was (Blijf Vanavond). Anders dan als lid van het Flinke Namen collectief – waar de rapper er nog stoer op los sliste – toont Fit zich op Glen Faria zich van zijn meest veelzijdige kant. Kruipend in de huid van een singer/songwriter is de rapper niet te beroerd zijn eigen refreinen te zingen en bestaan sommige nummers in hun geheel uit zang. Goed voorbeeld is het akoestische Stapje Terug waarin Fit reflecteert op zijn leven en zich bewust lijkt van zijn persoonlijke groei. Muzikaal gezien is Glen Faria bescheiden maar intiem. Met de piano en gitaar als voornaamste instrumenten is een soort luchtige, opgewekte maar warme sound gecreëerd. Dit geluid heeft een aangename weerslag op de inhoud van de plaat; welke absoluut persoonlijk is, maar nergens zwaarmoedig of ernstig wordt. Het gebrek aan (te veel) kunstmatigheid en bombarie geeft het album tevens iets kwetsbaars, en daardoor iets geloofwaardigs mee. De samensmelting van Glen Faria’s dikwijls akoestische geluid en Fit’s frisse voordracht maken zijn tracks tot ‘echte liedjes’. Op ongrijpbare wijze lijkt Fit’s toneelachtergrond door het album te vloeien; hij weet de luisteraar geboeid te houden en belicht zijn verhaal van verschillende kanten. Glen Faria is Fit’s eigen benadering van kleinkunst. (8-)