Vijftien jaar na de originele uitgave verschijnt de re-release van Postmen’s debuutalbum Documents. Hoe heeft de plaat de tand des tijds doorstaan en wat horen we aan extra’s op deze jubileum-uitgave.
In 1998 waagt het kersverse label Top Notch, na een bescheiden collectie singles van onder meer Yukkie B, Extince en SugaCane, zich aan twee volwaardige albums. Binnenlandse Funk van Extince en Postmen’s Documents tasten de route af naar zowel het Nederlands- als het Engelstalig, doorgaans twee sterk verschillende en strikt gescheiden culturen. En hoewel de volgende vijftien jaar zal uitwijzen dat onze moerstaal de strijd afgetekend gewonnen heeft, ligt dat zeker niet aan Postmen’s eerste wapenfeit. Integendeel, de met reggae doorspekte bouwsteen van de Nederlandse hiphopgeschiedenis heeft in de voorbije vijftien jaar tweemaal de platina status bereikt en klinkt ook anno 2013 verrassend vers. Genoeg reden voor Top Notch om over te gaan tot een heruitgave ter ere van Documents’ vijftienjarig bestaan, uiteraard met een rits bonustracks, waaronder remixes, akoestische versies, niet eerder uitgebracht werk en twee gloednieuwe nummers. Lees ook ons interview met Shy en Mis Het is bijzonder hoe zelfverzekerd en gecontroleerd zowel de raps als de producties op Documents aanvoelen, en opmerkelijker, hoe weinig sleet op het gewaagde cross-over-concept zit. Het ietwat belegen refrein van Renaissance uitgezonderd, vertonen de singles een nog steeds actuele hitpotentie, gekoppeld aan een volwassen en toch losjes geluid. De overwegend gewichtige raps koppelen verbazingwekkend naadloos aan refreinen die ruimschoots aan de popkant van de reggae liggen. Het drietal vertoont geen enkel teken van de soms beklemmende bewijsdrang die bij een debuut kan opspelen en levert een buitengewoon onafhankelijk, overzichtelijk en gecontroleerd werk af. De formule is gemakkelijk te onderscheiden, met rauwe raps en zoete refreinen over een op reggae gestoelde grondlaag. Toch voelt de muziek op Documents nergens aan als een truc, door de harmonieuze, compacte structuur en de overtuigende raps. Daaraan draagt bij dat Postmens muziek in later tijd zelden kopieën opgeleverd heeft, laat staan overtroffen is in zijn soort. En belangrijker: het album voelt vertrouwd aan, als thuiskomen na een verkenningstocht door allerhande nieuwe muziekstijlen. Zoals het met vrijwel elke heruitgave gaat, voegt het meeste bonusmateriaal voor de terloopse luisteraar bar weinig toe aan het origineel. Toch is het interessant om te horen wat met de single versions van de nummers gebeurd is. Enerzijds tonen deze gladgestreken versies dat de hitgevoeligheid van het materiaal direct onderkend werd. Aan de andere kant laten ze zien dat de op het eerste gehoor perfect vloeiende nummers voor de gejaagde markt toch niet radiovriendelijk genoeg bleken. Zo is in de singleversie van Crisis het kleine beetje dub uit de track geperst, en ingeruild voor een zwierig, volkomen overbodig blazersensemble op de achtergrond. Verder voorziet de akoestische remix van Cocktail, Postmens grootste hit (De Bom uitgezonderd) van een jazzy randje. Hoewel de toevoeging prima in de structuur van het nummer past, doet deze de sfeer hoofdzakelijk teniet, zeker met de geniale productie van het origineel in het achterhoofd. Waarom Star Time oorspronkelijk een b-kantje was, wordt direct duidelijk door de matige gastrappers en de stemming die totaal niet aansluit bij de rest van het album. Uitzondering op de regel vormt het niet eerder uitgegeven The Day Before, een coherente, krachtige productie die op het origineel niet misstaan zou hebben en zelfs tot de uitschieters zou behoren. Dat Postmen’s debuut een heruitgave gekregen heeft, is terecht. De plaat heeft de tand des tijds vrijwel vlekkeloos doorstaan en geslaagde mengsels van kwalitatieve hiphop en luistervriendelijke reggae zijn ook anno 2013 nog een zeldzaamheid. Misschien juist omdat de Nederlandse hiphop rond de eeuwwisseling definitief de afslag naar het Nederlandstalig maakte, staat Documents nog altijd model voor Engelstalige kwaliteitsmuziek uit eigen land. Toch is vrijwel al het bonusmateriaal enkel interessant voor de grote fans. Dat is ongelukkig, want de muziek van Postmen doet vermoeden dat niet een kern van diehards maar juist de brede aanhang, van hiphop-, tot reggae- en commerciële popkringen de basis voor het succes geweest is. Documents wordt gekenmerkt door een unieke, gebroederlijke sfeer die een bijzondere brug tussen verschillende stijlen slaat en waar de keuze voor compromis voor de verandering geweldig uitpakt. Daarmee bewijst deze heruitgave zich hoe dan ook, door de frisheid die het originele materiaal nog altijd heeft en voorlopig ook niet zal verliezen. (9) Op 4 mei presenteert Postmen de re-release in Paradiso, Amsterdam