“I’m ready”, aldus een drie maanden jongere Justin Timberlake in de eerste aankondiging van zijn nieuwe album: The 20/20 Experience. Weliswaar duurde het wachten op het vervolg op FutureSex/LoveSounds een kleine zeven jaar, van zijn drie woorden is er geen één gelogen. Timba en Timbo maken beiden een comeback waar niks op valt af te dingen. Hoewel, het overgebleven stukje puber in mij is wat teleurgesteld.
Wat direct opvalt aan de tracklist zijn de radio-onvriendelijke lengtes van de nummers. Er is maar één van de tien liedjes die korter duurt dan vijf minuten en zelfs dat is lang voor een pop-nummer. Gelukkig blijken de arrangementen vernuftig in elkaar te zitten en glibbert Justin zodanig stijlvol door de beatswitches heen dat het nooit te langdradig aanvoelt. De tracks hebben een kop, een staart en daartussen een x-aantal rompen. Er wordt liever gesleuteld aan tien goed bereide songs dan dat er zestien hapklare liedjes worden voorgeschoteld. Dat is een verademing, hoewel er na de eerste luisterbeurt niet één specifieke track of melodie blijft hangen. Wellicht is dat mede te wijten aan het ontbreken van een melodieuze co-producer. Waar Danjahandz ten tijde van FutureSex/LoveSounds fungeerde als Timbaland's Scott Storch, zijn het nu J-Roc en Justin Timberlake zelf die mee produceren. De krachtige popsongs zijn van het oppervlak verdwenen en hebben plaats moeten maken voor diepte en gelaagdheid. Van de ruimtelijke glitches op ‘Strawberry Bubblegum’ tot het hypnotiserende geneurie op ‘That Girl’. Hoe vaker je de plaat luistert, hoe meer details opvallen. Ook de benadering van de tracks is anders dan je misschien zou verwachten. ‘Don’t Hold The Wall’ is een wat duister, ingetogen dansliedje dat juist niet snel in de club zal worden gedraaid. Zelfs het ritmische ‘Let The Groove Get In’ transformeert in de laatste twee minuten tot een Michael Jackson-achtige popsong. Daarnaast zijn de liefdesliedjes van een gehuwd man bescheidener van aard dan die van een vrijgezelle popidool. Op ‘Tunnelvision’ en ‘Mirrors’ grijpen T&T nog heel even terug naar 2006, om vervolgens weer terug te komen in de realiteit. Het hóéft ook allemaal niet meer zo. Het blijkt: Mickey Mouse Clubleden worden leadzangers en popidolen worden muzikanten. Waar Justified symbool stond voor de middelbare school-vlinders en FutureSex/LoveSounds voor de one-night stands voelt The 20/20 Experience aan als een goedlopend huwelijk. Er is ruimte voor romantische, lange liedjes met hier en daar een charmant smetje. Justin Timberlake is muzikaal met zijn publiek meegegroeid en dat is eigenlijk maar goed ook. Vol verwachting en vertrouwen kijk ik dan ook uit naar het tweede deel van The 20/20 Experience die ?uestlove onlangs aankondigde. Volwassen worden is zo erg nog niet. (8)