‘Als je binnen Hip Hop wat wil, moet je wat. Laten we een sekte beginnen’. Carlos is bloedserieus en om dat te onderstrepen zet hij zijn moeilijkste blik op. ‘Een sekte?’ vraag ik hem. ‘Dat is played out, als een strakke trainingsbroek uit de jaren 80’.
‘Ja, man, een sekte. En fok skinny broeken.’ antwoordt hij stoïcijns. ‘Als je het wilt maken in the game moet je the game wórden. Je moet je eigen sprookje creëren. Je moet er voor leven, je moet het ademen en je moet mij je geld geven. Period.’ Aangemoedigd door mijn verwarring gaat hij verder. ‘Niemand begreep die teksten van Wu Tang over 36 kamers, 685 deuren, 321 kozijnen en 14 potten houtbeits, schaduwboksende ochtendgymnastiek op een kaal gevreten bergtop in China en dan met een mediterende RZA terugvliegen naar Long Island op de vleugels van magische draken met een Wu Tang-logo op hun borst. Maar die boys waren dope! Dat gaan wij dus nadoen, met mij als grote roerganger. Succes gegarandeerd. We noemen ons Intergalactic Soldiers omdat ze ons zelfs op Jupiter moeten leren kennen. Zaterdagmorgen zie ik jou en onze entourage stipt om 08:00 ’s morgens in het stadspark. We gaan trainen, rappen, beppen, tappen en kleppen. Tot dan. Oh ja, nog één ding; vanaf nu noem ik mezelf De Grote Calderón, dat klinkt mythisch. Zie je zaterdag.’ Aan bescheidenheid zal Carlos nooit ten onder gaan. Aan originaliteit ook niet. Ik vraag me af wat Master P en zijn No Limit Forever Soldiers vinden van het naampje-lenen van Carlos. Nieuwsgierig geworden besluit ik zaterdag toch maar te gaan. Ik vind het lullig als er niemand op komt dagen en hij daar staat te preken tegen een verdwaalde struik of vroege hondenuitlater. Nou is een gemiddelde hondenuitlater contactgestoord genoeg voor Carlos’ rare praatjes, want wat ik mensen niet uit hoor kramen tegen hun blafrappende, overharige homies is natuurlijk schokkend. Als iedereen die naar een psychiater gaat een hond zou krijgen van zijn zorgverzekering hoeft niemand meer naar een zielenknijper, maar daar gaat het nu niet over. Als ik het park binnenloop zie ik tot mijn verbazing dat Carlos… a.k.a. ‘De Grote Calderón’ in een kring staat van zo’n tien jonge mannen; allemaal gekleed in legerkleding. Ze roepen om de tien seconden uit volle borst SOLDIERS! JUPITER! HIP HOP! en doen dan een serie Kung Fu bewegingen die Carlos omschrijft als ‘Dronken tijger doet loopse bergcavia na terwijl de kleine ster over de maan schuift.’ Hij ziet me. ‘L’Ami! Je bent gekomen’, brult hij. ‘Brian is er ook net. Join the club!’ Ik ga naast Brian staan terwijl Carlos aan een preek begint van een half uur. Tussen het knikkebollen door vang ik wat flarden op: …‘En daarom is het goed om lege boterhamzakjes te bewaren’ … ‘denk niet - wat kan die praatboy voor mij doen, maar wat kan jij doen voor de portemonnee van die praatboy?’ … ‘Slapen is voor pussies en wij zijn pussies!’ Als ik wakker word geschud door Brian zie ik een op hol geslagen meute volgelingen van Carlos zich opdrukken alsof ze de aarde uit haar baan willen drukken. Terwijl De Grote Calderon één van zijn discipelen op het hart drukt dat ‘opdrukken eigenlijk masturbatie voor de triceps is, verschijnt Master P met twintig soldiers. ‘MASTER P!’ roept Brian. ‘Yep, it’s me baby’, antwoordt de No Limit-generaal, not amused door de imitatie-No Limit-yells die hij hoort. ‘Who’s running shit here?’ Carlos voelt nattigheid. ‘Meneer P, ik ben uw man. De Grote Calderón, aangenaam. Hip Hops nieuwe hoop in wacke dagen, of andersom. Kan ik u helpen?’ Voordat P antwoord kan geven ontstaat er rumoer. Als ik omkijk om te zien waar dat vandaan komt zie ik Chuck D met tien S1W’s het park binnen marcheren, met in hun kielzog Fat Joe en veertig boricuas van The Terror Squad. ‘Wie imiteert hier mijn S1W’s? roept Chuck D. -‘Wie noemt zich hier Calderón?’ brult Joey Crack door het park. Carlos knikt en informeert voorzichtig of dat Sonja Bakkeren hem een beetje is bevallen maar een antwoord krijgt hij niet. ‘Mijn achteroom heet Calderón! Hij was de eerste man in Puerto Rico die binnen één minuut achttien taco’s kon eten. Heeft hij een standbeeld voor gekregen. Ik represent die taco-bulldog-stylo. Wie ben jij?’ –‘Ik ben De Grote Calderón en dit zijn mijn volgelingen. Wij zijn een sekte begonnen om Hip Hop verder te helpen en… nou ja, mezelf ook een beetje. Als ik dan veel geld heb verdiend, zoals u, ga ik heel veel eten en daarna enorm afvallen, zoals u, en dan kunnen we, zo dacht ik, misschien recepten uitwisselen en shit. Zo breng je de community samen, snap je? Is beter dan een battle of street justice. Ik represent het universum en de melkweg is mijn cypher. Willen jullie mijn profeten worden?’ Een paar minuten later doet Fat Joe push-ups en Master P voert samen met Chuck D een Kung Fu ritueel uit dat Carlos ‘Rappers nemen vogel uit kooi en likken de afwas schoon’ noemt. Hij heeft het voor elkaar. Zijn sekte zal gaan groeien, tot iedereen binnen Hip Hop hem volgt. Op dat moment zweeft er een draak boven het park met RZA op zijn rug. De leider van Wu Tang zegt niets maar salueert naar beneden. Carlos glimt van trots. Hij is God nu, de wereld is van hem. Maar als hij zich omdraait om Chuck D wat uit te leggen, verschijnt uit het niets een alien op Timbs. Hij klimt van zijn ruimtescooter en gaat neus tegen neus voor Carlos staan. ‘Kom niet testen op Jupiter. Wij battlen alleen met b-boys van Pluto.’ Een goedgeplaatste achterwaarste high kick van een S1W trapt het sprookje definitief kapot.