Quantcast
Channel: STATEMAGAZINE Feed
Viewing all articles
Browse latest Browse all 1434

Recensie: Onderweg Naar Huis

0
0

Een krappe twee jaar geleden was het er ineens: De Karavaan. Zonder de hulp van grote namen uit de scene, zonder het netwerk van een gevestigde platenmaatschappij. Rapper Massih en producer Kerem wilden het namelijk op eigen kracht doen. 'Trek met ons mee,' luidde de toepasselijke opener van hun in 2011 verschenen debuut De Karavaan. Het was dan ook direct duidelijk dat hier meer op het spel stond dan gewoon muziek maken. Het album moest het officiële startschot vormen van een hele nieuwe beweging. De Karavaan was de verzamelnaam voor allerlei jonge en talentvolle creatievelingen: schrijvers, designers, regisseurs, muzikanten, noem het maar op.

 

De grenzeloze ambitie die van het concept afspatte, was zeldzaam en alleen daarom al bewonderenswaardig. Maar, eerlijk is eerlijk: we zijn nu veertien maanden verder, en rondom de hele movement is het vooralsnog schrikbarend stil. Erg? Niet per se, soms gedijt talent het beste in de schaduw. Maar de grootse opzet van het collectief krijgt daardoor gauw iets van ongegronde zelfpromotie - terwijl Massih & Kerem er in hun muziek juist alles aan doen voorspelbare dikdoenerij te omzeilen. Met name producer Kerem slaagt daarin. Zijn ietwat zweverige beats bestaan veelal uit zorgvuldig opgebouwde drums, met daaroverheen niet meer dan een indringende baslaag of een gevoelig pianoloopje. En juist door dat kale karakter heeft de muziek een opvallend eigen karakter: nu eens dromerig, dan weer ontspannen, maar vrijwel altijd met dezelfde indringende sfeer. Daarbij moet wel gezegd dat sommige beats, zeker die van de instrumentale tracks, iets teveel blijven hangen in aardige opzetjes en het net niet in zich hebben uit te groeien tot een volwaardige compositie. Dat laatste geldt ook voor de raps van Massih: ze zijn herkenbaar en eigen, maar weten zelden echt te overtuigen. De MC doet weliswaar duidelijk zijn best, en is absoluut vooruit gegaan ten opzichte van eerder werk, maar een volwaardig album dragen is toch (nog) te hoog gegrepen. Dat ligt in de eerste plaats aan zijn flow, waar hoorbaar veel emotie achter schuilt, maar die toch net te hakkelig en onervaren klinkt om echt te beklijven. Daarnaast worden de aangesneden thema's - het leven van een twintiger, de ambitie van de huidige generatie, twijfels over religie - stuk voor stuk te weinig uitgediept. Massih heeft zeker talent als tekstschrijver, maar maakt het zich er nu nog te vaak vanaf met een vaagheid of een overbodig expliciete uitleg ("Mijn eerste meid, ja, ze deed me pijn / Ik probeer haar te doden, maar ze leeft in mij", om vervolgens aan te komen met het clichématige 'de wegen scheiden'). Massih zegt op veel tracks dat hij ambitieus is, dat hij weinig slaapt en dag en nacht sleutelt aan zijn teksten, maar van de ambities zelf laat hij nog te weinig zien. Zijn diepere drijfveren lijkt hij voor de luisteraar verborgen te houden, zijn leven blijft nog teveel op afstand: hij benoemt wel regelmatig wat er gebeurt, maar maakt ons er geen deelgenoot van. Misschien geldt dat eigenlijk wel voor De Karavaan als geheel: de potentie is absoluut hoorbaar, maar de beweging staat nog niet sterk genoeg om ons daadwerkelijk mee te trekken. Wellicht toch handiger om jezelf als artiest minder groots aan te kondigen en je sound eerst in de luwte te verfijnen. Aan de andere kant: Massih & Kerem maken ons, al dan niet bedoeld, wel deelgenoot van een interessant muzikaal proces, waarbij ze langzaam, heel langzaam, toewerken naar het niveau dat hun groots opgezette beweging rechtvaardigt." (6,5)


Viewing all articles
Browse latest Browse all 1434

Latest Images

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

TK: Tudor Pelagos 39

TK: Tudor Pelagos 39

TK: Tudor Pelagos 39

TK: Tudor Pelagos 39