Achttien dagen vertoeft hij al op het Europese vasteland. En dat begint z’n tol te eisen. Hoewel goedgemutst (letterlijk en figuurlijk) is de Sean Price die State in de kleedkamer van de Melkweg treft een tikkie grieperig en zichtbaar vermoeid. Er zijn naar alle waarschijnlijkheid maar weinig ‘indie’-artiesten met zó’n grote internationale fanbase als de man. In krap drie weken Europa vliegt hij met studioalbum nummer drie (Mic Tyson) langs Zwitserland, Slovenië, Kroatië, Oostenrijk, Italië, Frankrijk, Duitsland, Denemarken, Engeland en ons land.
Hoe kom je in hemelsnaam tot zo’n tourschema? “Het verschil tussen mij en andere artiesten…. Kijk jullie krijgen alle grote artiesten hier, no disrespect. Maar daar zitten vaak mensen bij die bij wijze van spreken sinds 1996 geen album meer uit hebben gebracht. Ze zijn hier dan wel vaker dan ik, maar ik vind niet dat ik dat kan maken. Ik wil iets nieuws te bieden hebben als ik naar Europa kom. Ik kom misschien wel wat minder dan andere artiesten, maar zo maak ik tenminste geen misbruik van fans hier. Ik weet dat ik mijn naam en succes even goed kan uitmelken als andere gasten, maar zo ben ik niet. Hij (wijst naar boeker Roger Brouwn a.k.a. DJ Code Red) weet ook wel dat ik vaak genoeg aanbiedingen naast me neer leg. Als ik dan eenmaal hierheen kom, maak ik ook direct slopende tours van drie weken nonstop spelen. Ik kom overal waar ze me willen. Ik was in Zagreb in een zaaltje dat met 400 man ramvol zat. Shit was banging. “ Met Mic Tyson dropte Sean Price eind vorig jaar de langverwachte opvolger van Jesus Price Superstar. Het vaste circeltje fans om de rapper heen moest relatief lang wachten op de nieuwe plaat. Er verscheen weliswaar een mixtape en groepsalbum met Random Axe, maar de sabbatical die P inlastte versnelden het proces naar Mic Tyson niet. Zoals hij het zelf zei; "Life got in the way" Vanwaar die break eigenlijk? "Het is bij mij altijd muziek voor- en muziek ná geweest. Ik kon en kan ook verder niks eigenlijk. Ik heb in de bouw gewerkt vroeger, maar in principe ben ik gewoon muzikant. Dat heb ik altijd kunnen zijn dankzij m'n vrouw. Als zij me niet de ruimte had gegeven om te doen wat ik doe, zat ik hier nu ook niet. Ze gaf me de kans voor muziek te gaan, zelfs toen ik op m'n spreekwoordelijke gat lag. Ik wilde haar ook tijd en liefde geven. Het was niet eens zozeer een beslissing, zo gaan de dingen gewoon. We zijn getrouwd, ik kreeg nog een dochter... Life got in the way. Als zoiets gebeurt moet je dat ook gewoon constateren en láten gebeuren. Op Mic Tyson klink je vervolgens als alles behalve een vader die een jaar z'n kinderen naar de creche gebracht heeft. "Nee klopt. Ik ben niet per se ruiger geworden, maar ook zeker niet vredelievend ofzo. Ik heb gewoon een relaxed jaar achter de rug. Ik had er weer zin in, meer plezier ook in het killen van beats en andere rappers. Niet eens vijandig, ik kill rappers voor de fun. Hoe stond Mic Tyson er voor toen je er even uitstapte? "Ik had op dat moment Let Me Tell You, Pumpkinhead, The Hardest Nigga en Smooth P al opgenomen. Allemaal in één dag trouwens (tracks haalden het album overigens allemaal niet red.). Toen kwam die 'terugval'. Toen ik er eenmaal weer zin in had ben ik naar Alchemist in L.A. gevlogen. De eerste track die ik toen opnam was BBQ Sauce, bij Evidence thuis trouwens. Fashawn was er ook. Als je de eerste versie luistert hoor je iedereen lachen om mijn "I'll make your mom suck my dick with bbq sauce"-line. Ik ben naar North Carolina gevlogen om te hangen met 9th Wonder. Amp, Khrysis, Eric G en die hele Soul Council crew waren daar. Daar hebben we Pyrex en Solomon Grundy gedaan. De rest heb ik gewoon bij P.F. Cuttin (Sean's DJ) thuis getaped. Bam, album." Zijn recensies of reacties van fans überhaupt nog iets dat je checkt? "Nah, niet echt. Ik check ze zo af en toe, maar ik leg het eigenlijk altijd naast me neer. Ik heb wel eens gezegd dat fans me niet interesseren. Zo bedoel ik het niet letterlijk, maar ik snap m'n fans geloof ik wel. Ze diggen je muziek, maar zodra je één ding maakt wat ze niet aanstaat ben je wack, een cocksucker enzovoort. Met het internet nu helemaal. Als dat is hoe het gaat, prima. Maar neem het mij dan niet kwalijk als ik op zulke dingen reageer met 'fuck you too'." En recensies? "Die waren dus best positief bij Mic Tyson. Dat waardeer ik op zo'n moment natuurlijk wel. De meest negatieve die ik zelf gelezen heb zei zoiets als 'Leuke plaat, ik wil best een 8 geven maar het enige dat deze gast doet is beats killen. Keer op keer, niets vernieuwends.' Dat is wel hate misschien, maar ik neem die shit als een compliment. Prima, hoop dat ik je volgende keer kan pleasen man. Ik respecteer elke mening, blijf m'n eigen shit maken. Negatieve recensie of niet." Mic Tyson verscheen, evenals voorgangers Monkey Barz en Jesus Price Superstar op het label Duckdown Records. Hoewel Sean een getekend artiest op het label is, is de relatie anders. Boezemvrienden Drew “Dru-Ha” Friedman en Kenyatta “Buckshot” Blake staan er aan het roer. “Dru en Buck zijn mijn vrienden ja. We doen business, want ik ben gewoon getekend maar wel op een casual manier. Ik sta vrij in wat ik maak, en als ze een keer aanmerkingen hebben kan dat ook, weet je. Ik pik van hun dingen die ik van andere mensen niet zou accepteren.” Hoe kijk je vanuit jouw situatie naar de huidige trend van jonge gasten als Chief Keef en Trinidad Jame$ die met één track of mixtape miljoenen deals bij majors binnen hengelen? “Ik heb nog nooit een nummer van Chief Keef gehoord, dus ik ga ook niet oordelen over die gast. Ik lees natuurlijk wel over wat ‘ie allemaal doet en op z’n kerfstok heeft maar ik ga pas iets over hem zeggen als ik hem ontmoet heb.” En Trinidad Jame$ dan? “All Gold Everything is een vermakelijke track. Ik rap op mijn manier maar als ik in de auto shit luister wil ik niet dezelfde soort niggers als ik horen. De ene dag wil ik Pharaohe Monch horen, de andere dag luister ik Uncle Murda. Fuck it. A Tribe Called Quest was mijn ding vroeger. Low End Theory was de shit! Ieder z’n ding. Het is goed dat zulke gasten er zijn.” Maar is het 2 miljoen waard? “Hij heeft er voor gewerkt. Ik ben blij voor hem. Ik ga niet zeggen dat hij het heeft verdiend, want in het leven krijg je sowieso nooit wat je verdiend. In dit leven krijg je waar je voor werkt, wat je uitonderhandeld. Niemand geeft je in het leven wat je verdiend, geloof me. Michael Jordan’s eerste contract bij de Bulls. Dat verdiende hij niet, daar heeft ‘ie voor onderhandeld.” Toevallig het nieuws meegekregen van Dennis Rodman in Noord-Korea? “Tijdens m’n tours ben ik een kluizenaar in vliegtuigen. Zoals ik al zei maak ik lange weken, ik volg niks. Kenyon Martin naar de Knicks? Wist ik ook pas gister.” Binnenkort sta je voor de tweede keer op de plaat van Dope D.O.D. uit ons eigen Groningen. Denk je dat zij, of andere Europese hiphopacts, even veel kans maken iets op te bouwen in Amerika zoals jij dat hier in Europa hebt? “Ik hoop het, die gasten zijn dope.” Maar kunnen zulke lui ooit een permanente voet tussen de deur gaan krijgen denk je? “Ik zou het graag geloven, maar wij Amerikanen zijn zo ignorant. Ik zelf ook. Ik had ze ook niet gecheckt als ik niet toevallig op hun album stond. Maar wie weet wat ze kunnen doen in Amerika. Ik heb al een paar keer gehad dat mensen me aanspraken met ‘Yo, Sean Price van Dope D.O.D.!’. Als mensen mij al via hen kennen, open ik vast deuren voor hun. Ik zal die gasten sowieso supporten waar ik kan. Ik bedoel ze touren met KoRn! Ik weet nog dat we met Random Axe in Frankrijk waren toen zij met KoRn op pad waren. Ik had zoiets van ‘Wauw, dat is fucking great’.” In oktober vorig jaar was Sean een week gasthoofdredacteur van het Amerikaanse hiphopdx.com. In een serie interviews met collega artiesten hadden hij en Scarface het over de Islam, het geloof dat ze beiden aanhangen. Zijn shahada (Islamitische geloofsgetuigenis) zei Sean toen hier in Amsterdam gedaan te hebben. Hoe zit dat precies? “Zo ging het niet helemaal. Ik was m’n hele leven al geïnteresseerd in de Islam, las ook de Koran. Toen ik in de gevangenis zat bekeerden gasten om me heen zich massaal. Dat deden ze voor hun eigen veiligheid, want de moslims wil je niet tegen je hebben in de gevangenis. Maar zo ben ik niet. Ik word geen moslim om vervolgens thuis een broodje ham te eten. Eenmaal buiten was ik op een goed moment in Amsterdam waar ik een héél goed gesprek had met Cane (Redlight Boogie). Ik ga niet eens vertellen waar we het over hadden, maar het was een goéd gesprek. Omdat ik toen gedronken had, heb ik niets gedaan. Thuis heb ik wel meteen de Imam gebeld. “ Heeft het geloof je veranderd? “Hell Yeah. Ik drink nog steeds en ik ben nog steeds een fucked up gast, maar wel veel beter fucked up dan drie jaar geleden.” En hoe is dat thuis? Je vrouw en kinderen zijn geen moslim… “Nee klopt, maar dat is prima. Ik ga ook niets opdringen thuis. Sterker nog; als mijn kinderen in sla willen geloven en daar betere mensen van worden rijd ik elke dag naar de supermarkt om een fucking krop sla te kopen. Ga maar lekker bidden. Mijn zoon gaat wel naar de kerk trouwens. Doet ‘ie volgens mij ook alleen maar om chicks te scoren. Hij komt elke keer thuis met verhalen over alles behalve Jezus. Maar nogmaals; als je daar gelukkig van wordt vind ik het allemaal best.” In Nederland hebben we Fresku, een bekende rapper en eveneens moslim. Hij releasde vorige week een track waarin hij z’n zorgen over Palestina uitte. Sean P gaat daar vast niet over rappen, maar houden die dingen je bezig? “Het zou me wel bezig moeten houden eigenlijk. Puntje puntje puntje. Ik kan er niet zoveel over zeggen man. Ik wil gewoon plezier hebben in het leven. Met m’n muziek, m’n familie… Ik kraak bijvoorbeeld andere rappers af maar eigenlijk interesseert het me ook geen bal. Het klinkt goed als ik er over rhyme, maar doe je ding gewoon. Ik heb ook een paar keer gezegd dat fans me niet interesseren. Dat is ook helemaal niet waar.” Je bent qua raps altijd een rauwdauwer geweest, maar wel met humor. Dat zien we de laatste tijd ook steeds meer terug in bijvoorbeeld kleine sketches op internet. Zo zagen we je tennissen op een roomblanke club in New York en kroop je in de huid van Nardwuar en Bob Ross … “Weet je, mensen geloven nooit dat ik het schilderij uit dat filmpje zelf gemaakt heb. En ik geloof dan vervolgens niet dat ze het dan een mooi schilderij vinden. Die shit was chicken scratch man. Maar ja, I’m having fun with it. Geen idee of ik meer filmpjes of iets dergelijks ga doen. We zien wel. Wist je trouwens dat we het geld van dat schilderij, we hebben ‘m verkocht ja, aan borstkankerbestrijding hebben gedoneerd? I love titties. Als ik bokshandschoenen aan kon doen om borstkanker lens te meppen zou ik het doen. Mijn vrouw vindt het ook helemaal niet okay dat ik steeds over borsten praat, maar ik houd er gewoon van.” De nestor is inmiddels bijna 41. Afgaande op zijn show even later zijn de jaren fysiek nog niet aan het tellen, maar een eeuwig rapleven is hem vermoedelijk ook niet meer beschoren. Er komt voor zover ik weet nog een album met Random Axe aan. Hoe staat het daar mee? “Black Milk (producer Random Axe) moet verdomme opschieten man. Voordat Guilty Simpson en ik de groep een andere naam geven en met nieuwe producers gaan werken. Nee geintje, Black is m’n boy en ik zal hem niet dissen. Maar hij is een beetje een weirdo wat betreft de beats. Black komt zodra hij eenmaal klaar is uit zijn hutje in de heuvels naar beneden. ‘Bless the peasants. Hier, beats.’ Maar hoe lang hij er ook over zal gaan doen, Guilty en ik zijn klaar en zullen sowieso altijd wel samen blijven werken. Het liefst op producties van Black Milk natuurlijk. En verder? Ik ben bezig met wat dingen met Roc Marciano. En Harry Fraud. Ik weet nog dat Dru Ha (co-ceo bij Duckdown Records) me op een gegeven moment belde van ‘Yooo, je moet deze dude Harry Fraud checken hij is sick’. Maar ik ken Harry al lang. Van voor dat hij een beetje naam kreeg. Maar goed, met hem ben ik dus ook bezig. Geen idee wat het wordt. Ik maak gewoon muziek en de rest vormt zich vanzelf wel.”