In de metro op weg naar de HMH stelt iemand voor om Kanye te triggeren door massaal telefoons en camera’s te flitsen of met een laserpen in zijn ogen te schijnen. In een week tijd hebben de woorden van Mr. West gedurende zijn show een mythische status gekregen. Zo werd massaal verkeerd geïnterpreteerd dat hij mentor Jay Z en Justin Timberlake had gedisst, wél keerde hij zich tegen de muziekindustrie en de blanke machthebbers in de media. Ja, ook in Amsterdam krijgen de ramptoeristen hun gedroomde rant. Netjes ingebouwd en ingekapseld in de setlist.
Het woord Gods werd door de vermaarde Amerikaanse hiphopjournalist Elliott Wilson terecht de enige toegang tot de gedachtenwereld van Kanye genoemd. Nu West geen interviews meer geeft, moeten fans het hebben van deze spaarzame momenten. In Engeland en Amerika werd het letterlijk een breakdown genoemd. Lees de recensies, blogposts en reacties er maar op na. Kanye West die aan het einde van zijn show in schreeuwen uitbarst. In tijden van perfect geregisseerde shows of matige tape-meebrul-optredens mag een uitgelaten en emotionele Kanye dan een unicum zijn, van een labiele en verwarde artiest lijkt absoluut geen sprake. Zeker niet tijdens zijn Amsterdamse optreden. De sceptici kregen gelijk: de HMH is niet uitverkocht. 77 euro exclusief servicekosten blijkt pre-studiefinanciering, amper een jaar na Watch the Throne en vlak na de voorverkoop van Beyoncé’s concerten, echt teveel. Zo’n 3000 man ziet de in het wit gestoken band opkomen met Foreigner’s Cold As Ice dat, wanneer Kanye op zijn gletsjer-like podium stapt, overgaat in zijn eigen track Cold (Theraflu®). Bands zijn in 90% van de gevallen geen toevoeging voor een rapshow, maar deze vorm werkt erg goed. Mercy en Can't Tell Me Nothing klinken als op plaat (een pré in hiphop) behalve wanneer ‘Ye tijd nodig heeft om op adem te komen onder zijn gletsjer. Dan spelen de bandleden door met af en toe kleine muzikale uitstapjes. Het tweede bedrijf begint met een uitdagende staring contest met het publiek. De schermen aan weerszijden van het podium registreren een geconcentreerde blik van Kanye, waarna Power wordt ingezet, gevolgd door Jesus Walks. Een eerste hoogtepunt gevolgd door een nieuwe korte pauze waarna het begint te sneeuwen. De schermen laten een sneeuwstorm zien die wordt versterkt door vele blowers boven in de zaal die een wit goedje doen neerdwarrelen. In de kou komt ‘Ye op als yeti om de even kille tracks Say You Will en Heartless van conceptalbum 808s & Heartbreak te zingen. Het masker gaat af en de set ontdooit met Homecoming (de band zit er flink naast met het inzetten van de Chris Martin samples voor het refrein), Flashing Lights en All of the Lights. Birthday Song is de eerste track die minder wordt door het live spelen van de productie. Ye’s verse van Clique wordt massaal meegebruld en gaat over in freestyle auto-tune zang. Her en der kijken mensen elkaar aan. ‘Ja, de rant is begonnen!’, roept iemand. Alsof de film 127 Hours is uitgezeten en het eindelijk tijd is voor de snijscene. Een rant heeft een behoorlijk negatieve bijklank. Niet gewoon een speech, nee een lukrake boze en onzinnige woordenstroom zou het worden. Dat blijkt onzin. Kanye deelt zijn afkeer van commercie. “Zien jullie die reclameborden naast mijn podium? Nee hè, ik heb ze weg laten halen.” In de bierhal zijn voor één avond de Heineken lichtbakken gedoofd. “Ik streefde ooit ook naar de financiele middelen om de producten van al die merken te kopen. Verlies vooral je eigenwaarde en je zelfvertrouwen, volg de merken!”, schertst ‘Ye. “Je hoeft niet in mij te geloven. Kijk in een spiegel en vertrouw alleen de persoon die je aanstaart”, gelijk gevolgd door de remix van Chief Keef’s Don’t Like. Van engageRant tot de hardste en meest ignorant track van 2012. Is het hypocriet? Net als de Pepsi reclames met Kanye, de honderden merken waar hij in het verleden opzichtig mee poseerde, de obsessie met de hedonistische modewereld. Het klinkt vanavond in ieder geval oprecht. Kan een mens op zijn 35e nog leren en nieuwe inzichten delen? De toekomst zal het uitwijzen. Via Good Life, All Falls Down en Stronger belanden we bij het vierde en laatste bedrijf van dit spektakel. Voor de remix van Rihanna’s Diamonds heeft Kanye natuurlijk een diamanten masker over zijn bezwete hoofd getrokken. Eén toon is voldoende om Runaway in te luiden. Jammer dat het met extra auto-tune wordt gezongen, dat heeft die jongen hier niet nodig. ‘Ye stelt zijn bandleden voor en freestyled over het pianoloopje heen. “Ik kan niet voor mijn muzikanten spreken, maar ik hou het echt met jullie. Oprecht, in een neppe wereld.” Met een wat vlakke vertolking van Lost in the World eindigt het optreden abrupt. Kanye West stuurt je naar huis met een boel indrukken, enorm veel hits en een heel voorzichtig en uiterst geconstrueerd inkijkje in het creatieve proces. De Amerikaan is onvoorspelbaar en wispelturig, maar staat ook garant voor kwaliteit en vernieuwing. Vanavond was als het G.O.O.D. Music album Cruel Summer: gewoon goed, niet meer, maar zeker ook niet minder.