Vandaag wil ik het hebben over een verschijnsel dat we allemaal kennen: Aandachtshoertjes. Beide soorten.
Je hebt natuurlijk de semi lekkere chick die op haar profielfoto staat met samengeknepen bobbies en een schilderijkanis, die dan heel opzichtig op twitter gaat klagen over allerlei dorstige boys die haar ‘lastigvallen’. Borstenklopperij is het. Fakka met jou,meisje? Je kan verder helemaal niks, als ik op je spelling en gespreksonderwerpen moet afgaan bestaat je leven uit pingen, chillen en jezelf in het vizier van bangawiepende artiesten en voetballers manoeuvreren. Je kan niet eens koken, en het lijkt net alsof je daar zelfs soort van trots op bent. De liefde van de man gaat door de maag, maar de lust van de man heeft z’n buik snel vol van je. Jij bent maar goed voor 2 dingen en 1 ervan is afwassen. Meisje luisterrr, je bent nog ongeveer 3 jaar lekker, begin als de gesmeerde bliksem zwanger te worden van iemand met buit. Doe iets. Denk na. Van aandacht word je niet zwanger. Als je niet opschiet met je missie word jij straks die verlepte chick in de Brazil Bar die zichzelf op iedereen gooit die een fles op tafel heeft. En die standaard hoeretattoos gaan je niet helpen yo. Je had net zo goed “zaadcontainer” kunnen laten zetten op je onderrug. Je had net zo goed “insert dick here” kunnen zetten op je face, in plaats van die bullshit tekst over dat je nergens spijt van hebt boven die zeemleren jopen van je. En maar klagen dat mensen naar je tieten kijken. Waar is je dignity tanga? En waarom moet je overal zo opzichtig (en doorzichtig) klagen over dat je sjans hebt van lowlifes? Je doet toch zelf die kleren aan? Je zet zelf je kaolo duckface profiel pica met je bobbies in je nek gehesen toch? Sup met dat man? Als je niet uitkijkt moet je straks nog van je hobby je beroep maken en achter een raam gaan staan om je gewenste VIP lifestyletje vol te kunnen houden. Maar goed. It’s your poenie, you can cry if you want to. De ergste soort aandachtshoertjes zijn wel die mensen die eigenlijk niks kunnen maar uitblinken in middelmatigheid in allerlei shit. Je kent ze wel. Ze hebben heel veel slashes in hun facebook profiel. Ze proberen eerst te rappen maar hebben een kutstem waar niemand naar wilt luisteren, dan willen ze ineens weer fotograaf zijn, en dan ineens weer schrijver, en natuurlijk ook danser, en choreograaf, producer en DJ, maar eigenlijk zijn ze gewoon fan en kontelikker. Dat is de enige shit die je op je profiel zou moeten zetten “hiphop fan/kontelikker”, want je kan verder echt geen moer G. Niemand geeft een fok om jou en je bruine tong. Hou ermee op. Play your goddamn position en schuif uit die spotlight. Ga tourmanagen of iets, coz you ain’t about that life. Je wilt de glamour maar je wilt niet werken voor die shit, je oefent niet tot je misselijk wordt. Als je geen talent hebt kan je maar beter een ijzeren werkethiek hebben. Ik zie echt teveel mensen de spotlight claimen om er vervolgens helemaal niks mee te doen. “Iedereen kijk naar mij! Check dan! Kijk hoe matig ik ben!”. . Je bent er niet voor in de wieg gelegd, je bent ervoor in de vuilnisbak gelegd brada. Gooi jezelf weg man. Als je zoveel “carrières” hebt dan heb je eigenlijk dus passie voor helemaal niks behalve je poffertjesporem in de kijker willen spelen. Je kan net zo goed je ringtone veranderen in “All Eyez on me”. Als je echt zo graag rapper wilt zijn, doe het dan niet voor de money (welke money?) of de fame, want die shit moet je doen omdat je verder niks anders wilt doen met je leven. Omdat je het ook zou doen als je er geen money voor kreeg. Anders ben je gedoemd tot een kutleven. En het verschil met die andere soort aandachtshoertjes hierboven is dat er voor jou geen backup plan is, mi mang. Jouw kontje is niks waard. Jij gaat eindigen als postbode, McDonalds manager, of telemarketeer. Oefen je tatta accent alvast yo. Nietsnut.