Recensie: Niet Hier

Hoewel het officieel al de tweede release voor het duo was, openden Boef en de Gelogeerde Aap met Wij Zijn uit 2011 de deur van een tot dan toe eigenlijk nog amper bestaande Nederlandse grimescene. Een contract bij Top Notch werd getekend, een verbond met de Fakkelteitgroep werd gesloten, de publieksprijs van de Grote Prijs mocht mee naar huis en Niet Hier is het eerste product dat Tilburgers Thomas Waterreus en Tom Maas met die bagage op de rug stevig omgebonden presenteren.

Het is bijna flauw om nu nog te beginnen over de nog immer onnavolgbare teksten van Aap, maar laten we het er op houden dat de rapper ook op deze plaat tijd en geduld vraagt. Op opener Ozon word je op haast onheilspellende wijze welkom geheten op het album. Wat begint met een bijna fluisterende Aap gaat na een paar rechtse hoeken van bassen over in een uiteenzetting van de hoeveelheid ozon nabij de evenaar. Na twee keer luisteren snap je echter dat het gaat over een zekere kwaliteit van leven die daar de standaard is, en hoe Aap dat naleeft. Het is nog altijd cryptisch, maar meer dan ooit weet de rapper per track een verhaal dan wel rode lijn te delen. Op tracks als Niks en Fitte Ridders, waar hij absoluut niet onder doet voor FTG-zwaargewichten Rico en Sticks, laat Aap bovendien ook zien zijn flow hoorbaar bijgeschaafd te hebben. Hoewel hij op Schande, Zonde, Negatief zichzelf nog even voorbij lijkt te rennen, en het refrein op een track als Ome Slome in eerste instantie wat jengelend klinkt, is per track duidelijk dat er nog beter dan eerst nagedacht is over hoe de boodschap door je speakers binnen dient te komen. Het refrein van bijvoorbeeld Ome Slome kan in eerste instantie vervelend zijn, maar sluit eigenlijk naadloos aan bij de sterke verhaallijn over die ene gast die eigenlijk al te oud is voor bepaalde kroegen, maar er toch nog komt en dan ook nog probeert met je zusje aan te pappen. Op misschien wel het hoogtepunt van de plaat weten zowel Boef als de Gelogeerde Aap hun eigen kenmerkende stijl zó te brengen dat het een toegankelijke track wordt, zonder concessies te doen of te hoeven pleasen. Over wederhelft Boef rapte de Gelogeerde Aap in 2011 “Boef heeft het beats bouwen voor mij tot een kunst verheven”. Dat kon de Tilburgse producer al, en dat kan hij nog steeds. Zo niet beter. Opvallend maar misschien ook juist wel goed is dat Boef op andere momenten piekt dan de Gelogeerde Aap. Basis is op vrijwel iedere track de pompende baslijn, waar Boef vervolgens op zijn eigen manier een verhaal omheen bouwt. Zijn oorspronkelijk ambacht van dubstep-producer komt naar voren op Aparte Klasse, Geef en Neem Een Deel en titeltrack Niet Hier, terwijl hij op Zorgeloos even goed een welhaast Burial-ish geluid neerzet. Zijn veelzijdigheid (en de noodzaak van een 'Boevie' beattape) komen naar voren op de paar momenten dat Boef zonder de raps van Aap even los mag, of wanneer samengewerkt wordt met instrumentalisten. Naast een rake gitaar riff van Aap’s vader Toine Waterreus, en het jazzgeluid van trompetist Fred van Straten kent de plaat een bescheiden aantal sterke gastoptredens. In de persoon van Nosa, Sticks en Rico wordt dankbaar gebruik gemaakt van de FTG-connectie. De naam Kraantje Pappie deed op de tracklist in eerste instantie misschien wenkbrauwen fronzen, maar gewend als de Groninger aan Noisia beats is, weet hij ook uitstekend raad met Boef-beats. Blijft Faberyayo over, die ook op een voor hem toch niet meteen gangbare dubstepbeat een onvermoeibaar vernuftige verse neerlegt. Het is eigenlijk vrij simpel. Boef en de Gelogeerde Aap wisten met Wij Zijn al een geheel eigen ding neer te zetten binnen het Nederlands hiphop dan wel dubstep firmament. En hoewel het ongetwijfeld altijd een niche zal blijven, hebben de Brabanders de sound uit weten breiden, verder eigen gemaakt en toegankelijk voor een nog groter publiek. Het drieluik Vind Ons, Wij Zijn, Niet Hier sluit ijzersterk af.  (8)