Het is eigenlijk ongelooflijk: met drie albums en een Grammy op zak in de Oude Zaal van de Melkweg je optreden moeten geven. Chrisette Michele is geen onbekende, zo werkte ze samen met namen als Jay-Z, Nas, 2 Chainz, Wale, Ne-Yo en will.i.am. Momenteel is ze op tour om haar mixtape Audrey Hepburn en aankomende album Better te promoten. Ze heeft een vierkoppige band meegenomen, bestaande uit een toetsenist, gitarist, bassist en drummer. Met een krukje erbij verandert ze de zaal voor een ruim uur in een intieme jazzclub.
Gehuld in een jurk, mooi opgemaakt en de rust zelve, zo staat de zangeres op het podium. Haar stem doet denken aan die van Ella Fitzgerald, Janelle Monáe, Beyoncé en alles daartussenin. Al aan het begin van de set doet ze Charades en het met een Grammy bekroonde Be OK. Ze kijkt je regelmatig recht in de ogen, of zo lijkt het, om vervolgens met speels gemak melodieën eruit te persen waar veel andere artiesten moeite mee hebben. Kippenvel. Michele is al een paar keer eerder in Amsterdam geweest vertelt ze, waarna Rich Hipster wordt ingestart: "And I might just fly to Amsterdam, to hand with a friend of mine / Raybans shade hide the party I had at my spot last night". Regelmatig zingen mensen in de zaal mee, dromerig voor zich uitstarend, alsof ze precies begrijpen wat er gezongen wordt. De zangeres grossiert niet zonder haar band en zet de muzikanten gedurende de show regelmatig in het zonnetje. Ze krijgen de kans te soleren tijdens een vrolijk liefdesliedje - "Show 'em what love sounds on a guitar" - om aan te tonen dat het feest zonder hen niet compleet is. Kort daarvoor bood Michele haar excuses nog aan omdat ze veel schrijft over wat er in haar omgeving gebeurt, en dat heeft regelmatig geresulteerd in boze liefdesliedjes. De toegift wordt begonnen met de klassieker 'Summertime', waarbij Michele vraagt of iemand in het publiek een andere versie kent. Iemand steekt zijn hand op en mag vervolgens op het podium komen om mee te zingen. Hij interpreteert 'andere versie' verkeerd en begint Supersticious van Stevie Wonder te zingen. Grappig, ware het niet dat hij een stem heeft die niet onder doet voor die van Michele. Een verbouwereerd en lachend publiek kan niets anders doen dan heel hard klappen. Zo aan het einde duidelijk één van de hoogtepunten van een memorabel optreden.