Hiphop van de bovenste plank, het Oosterpark en zeikende buren. Dat kan maar één ding betekenen: Appelsap. De dertiende editie is wederom uitverkocht en dat betekent dat er zo’n 13.000 bezoekers terecht kunnen bij de vier podia. De lucht is strakblauw, de kledingkeuze is doorgaans te flashy voor de modepolitie, de eettentjes hebben alles te bieden wat menig hartje begeert en de line-up is hartstikke on point. Dat belooft wat.
Het spits op de mainstage mag om 14:00 uur afgebeten worden door Donnie. In aanloop naar Appelsap hebben zo’n beetje alle muziekmedia aandacht aan de langharige Amsterdammer geschonken, maar tijdens zijn optreden wordt niet helemaal duidelijk waarom. Hij heeft af en toe absurde lines waarbij een glimlach niet te onderdrukken is (zoals “bij mijn eerste kras op mijn Hermès tranen van verdriet” in ‘ Brakka van Balmain ’), maar het publiek lijkt nog niet heel erg warm te lopen voor Donnie. Daar komt bij dat er weinig interactie met het publiek is, waardoor Donnie’s optreden niet in ieders geheugen gegrift zal blijven. Ondertussen staat Kaascouse te popelen om de stage van 101 Barz x Fresh Cotton te beklimmen. Voordat het zijn beurt is gooit Rotjoch nog wat shirtjes het publiek in en laat hij de mensen ’Fuck Piet Paulusma’ roepen (vanwege de slechte weersvoorspellingen waar niks van waar blijkt te zijn). Kaascouse opent met waarschijnlijk zijn bekendste track ‘ Je Favoriete Nietsnut ’ en het optreden van The Next MC -winnaar staat in schril contrast met dat van Donnie. Hij is goed verstaanbaar, brengt vermaak, laat het publiek nog een paar keer dingen over Piet Paulusma roepen en is vooral overtuigend. Aanvankelijk zijn de aanwezige mensen een beetje stijfjes, maar bij de afsluitende track gaat het publiek helemaal los. En terecht. Next up is Bummy Boys, een duo uit Amsterdam bestaande uit rapper RayFuego en producer/gelegenheidsrapper GRGY. De twee hebben elkaar nota bene vorig jaar op Appelsap leren kennen, nu staan ze op stage en spelen ze een thuiswedstrijd. Al bij de eerste track wordt er massaal gesprongen op de drill-producties en dat de Bummy Boys niet altijd even verstaanbaar zijn, wordt door het publiek collectief door de vingers gezien. Op de mainstage wordt de Amerikaanse 100s, die last minute heeft afgezegd, vervangen door de DJ Mairo Nawaz en hij draait gewoon Sisqo. Fucking Sisqo. Het grote voordeel van het afzeggen van 100s is dat Typhoon’s band alle tijd heeft voor de soundcheck. Het zal vast niet allemaal daardoor komen, maar het geluid tijdens Typhoon’s optreden is in ieder geval belachelijk goed. Typhoon, structureel met glimlach van oor tot oor, wisselt muziek van zijn laatste album Lobi da Basi af met ouder werk en het publiek zingt al vanaf de eerste seconde mee. Wanneer ‘IJswater’ wordt gespeeld, trilt het Oosterpark voor het eerst die dag op haar grondvesten. Even later blijkt de Zwollenaar niet de enige rapper op het podium te zijn; de drummer krijgt zijn momentje om een mopje mee te rappen en te drummen at the same damn time en dat wordt met gejuich ontvangen. Waar Typhoon zijn optreden begon met de track ‘Surfen’, sluit hij het af met crowdsurfen. Het hele Oosterpark eet uit de handen van Typhoon en zijn band. Alhoewel Appelsap in Amsterdam plaatsvindt, is er één man in het Oosterpark te vinden met een PSV-shirt aan. Niet geheel toevallig is dat Eindhovenaar Miggs de Bruijn en hij staat in de namiddag op de 101 Barz x Fresh Cotton stage. Miggs en backup-mc/hypeman/ook gewoon rapper Skinny zijn heel goed op elkaar ingespeeld en komen energiek as fuck. Het is ook grappig om te zien dat Miggs door het refrein “ ik wil ruggen zien als een keeper ” een reden heeft om doodleuk met zijn rug naar het publiek te gaan staan. Miggs de Bruijn wordt al gezien als een belofte en nu blijkt ook nog dat zijn liveshow dik in orde is. Niet lang daarna staat Action Bronson een joint aan te steken op de mainstage voordat hij zijn set opent met de gloednieuwe track ‘ Easy Rider ’. Hij doet een paar liedjes, friemelt wat aan zijn baard die in de zon nog roder lijkt, en besluit dan vervolgens om een rondje door het publiek te lopen terwijl hij doorrapt. De ongemakkelijke blikken van de securitymannetjes die achter de Amerikaan aan lopen maar eigenlijk ook geen idee hebben wat ze hier nou mee moeten, zijn hilarisch. Het is niet te zien, maar afgaande op de kreet ‘Selfie-time’ die de rapper vaak schreeuwt, worden er ook wat kiekjes voor in het plakboek met hem gemaakt. Het wandelingetje van Bronsolino is heel tof voor de mensen die binnen een straal van drie meter om hem heen stonden, maar het haalde wel de vibe uit zijn optreden, omdat de rest van de mensen naar een leeg podium staat te staren. En na 25 minuten zwaait Bam Bam alweer af. Als er nou bij één iemand geen sprake is van een leeg podium, dan is het wel bij Önder. Het hele 101 Barz x Freshcotton podium staat vol en dat is helemaal opvallend met een bepaalde tweet van labelgenoot Kraantje Pappie in het achterhoofd. Maar laten we daar niet te veel over huilen, want Turk murdert. Tussen al het ‘SQUAD’ roepen door doet Önder tracks van zijn laatste EP Goeie Dingen , een medley van De Kassier en vooral dé track ‘Dat Doen We Niet Meer’. En aangezien die track volgens Önder zelf zijn ‘Nigga’s in Paris’ is, doet hij hem gewoon twee keer achter elkaar als afsluiter en laat de stage gesloopt achter. Na zijn eigen optreden is Önder gauw richting de mainstage gerend om daar zijn anthem nog eens te doen tijdens de set van FS Green and the sloping continues. Waar één van de headliners Travi$ Scott dik een halfuur te laat is, begint andere headliner Hudson Mohawke wel stipt op tijd aan zijn set op de Colors stage. De Schotse producer is de laatste jaren vooral bekend geworden door het duo TNGHT samen met Lunice en door deel uit te maken van het producerteam van Kanye West (waar Travi$ Scott toevallig genoeg ook weer lid van is). Zijn set bestaat voornamelijk uit vrij minimalistische, maar daarom niet minder bangende trap met veel ruimte voor eigen werk. Op een gegeven moment klimt Travi$ Scott ook nog het podium op en blijkt de Amerikaan het een stuk beter te kunnen vinden met Hudson Mohawke dan met The Flexican (die kreeg het on stage aan de stok met Travi$ Scott toen hij zijn spullen klaar wilde zetten). Nadat Hudson Mohawke het publiek flink heeft warmgedraaid, is het de eer aan DJ EZ om het festival af te sluiten op de Colors stage. De Brit kan je gerust voor al je feesten en partijen boeken; er zullen weinig dj’s zijn die het mixen zo goed begrepen hebben. Hij draait een crazy harde en foutloze UK Garage set waardoor Appelsap heel sterk afgesloten wordt. Appelsap 2014 stond in het teken van goede muziek, lekker weer en een prima sfeer. Het festival is dan ook zeker meer dan geslaagd, en dat is een understatement. Ik hoop voor de thuisblijvers dat ze een verdomd goede reden hadden om niet te komen. Volgend jaar zal het feestje zeer waarschijnlijk niet in het Oosterpark gevierd worden, maar deze organisatie lijkt in staat te zijn om dat goed op te kunnen lossen. Beter kom je dus ook. Bekijk het fotoverslag hier