Een half uur voordat de deuren van Paradiso open gaan, staat er al een rij van tieners gedrapeerd in Odd Future merchandise en hoogopgetrokken regenboogkleurige sokken te wachten. Wachten in de rij is niet echt mijn stijl, dus besluit ik een biertje te drinken op het Leidsche Plein. Vanaf het terras zijn de Tyler, the Creator-gangers er ook makkelijk uit te pikken. Vans, 5-panel caps en fluorescerende shirts zijn de dresscode voor vanavond.
Geen beeld van de show van 22 juli 2014 Bij het binnentreden is het eerste wat opvalt de hitte. Zwetende voorhoofden en klotsende oksels domineren de grote zaal van Paradiso, maar niemand laat dat de pret drukken. De muziek staat aan en door sommigen wordt er zelfs gedanst. Anderen bouncen rustig op de tracks of playbacken de lyrics van de bekende tunes. De sfeer zit er goed in en vol afwachting wordt er naar het lege podium gekeken. Als een donderslag bij heldere hemel rent Taco het podium op. Het is gebruikelijk bij shows van Tyler, the Creator dat Taco een live-set speelt voor de show aan en het publiek eet uit zijn hand. De remix van A$AP Ferg’s Work, Waka Flocka’s Cook Jug en andere trap-tracks passeren de revue. Taco springt, rent, staat op de DJ-tafel en drukt af en toe op play. Een goede DJ kun je Taco niet noemen, maar een gangmaker is het zeker. Plots verschijnt Tyler in een ‘voetbalshirt’ met het woord Golf op de borstkas. Jamba wordt ingezet en Tyler en zijn hypeman Jasper the Dolphin springen en schreeuwen de verses, maar zijn slecht te verstaan. Dit probleem wordt opgemerkt door de heren op het podium en wordt direct verholpen. Dat er spullen het podium op worden gegooid lijkt meer een regel dan een uitzondering. Na de eerste track wordt een wafel op het podium gesmeten, die na één hap, terug het publiek in gespuugd wordt. Alles wat Tyler, the Creator doet wordt toegejuicht. Hij besteedt de helft van zijn optreden met praten. “Het lijkt wel een talkshow”, klinkt ergens in de zaal. Tussen tracks door zet hij mensen uit het publiek voor lul, schreeuwt hij samen met het publiek dat Jasper ‘gay’ is en maakt hij flauwe grappen. Niemand vindt het erg. Tyler kan doen wat hij wil en de hele zaal vindt het geweldig. Een wederkerend element in de show is de mislukte stagedive. Toeschouwers klimmen het podium op bij bijna elke track en maken de ene na de andere pijnlijke landing voor de bühne. De ‘aaaahw’-kreten van het publiek geven aan hoe de stagedivers landen. Zelfs bij de rustige nummers als Answer en Bimmer denken enthousiaste fans dat het een goed moment is om van het podium te springen en één persoon wordt er door Tyler op aangesproken. “This nigga got heart!” De eerste échte pit ontstaat tijdens Domo23. Mensen die bij de bar staan om een drankje te halen, stoppen per direct en rennen naar het midden van de zaal. Dit enthousiasme is niet terug te vinden bij Yonkers, waar Tyler, the Creator ongeïnteresseerd zijn verses afraffelt. De recalcitrante Tyler lijkt in meerdere opzichten zijn eeuwige jeugdigheid verloren te zijn. Hij is minder wild en lijkt zelfs af en toe om adem verlegen. Bij de afsluiter Tamale geeft Tyler de instructies dat niemand zich mag bewegen totdat de bas in komt. Alle hoofden zijn naar Tyler gericht en een ‘mensenloze’ cirkel heeft zich midden in de zaal gevormd. Hij begint zijn verse en bij het inkomen van de bas lijkt de hele zaal te ontploffen. De balkons bezwijken zowat onder het gewicht van springende toeschouwers. Het is een geslaagde avond en dat is niet alleen Tyler, the Creator zijn verdienste. Het publiek heeft een net zo groot aandeel hierin.