Voor State maakt recensent Joris Heemskerk regelmatig een mixtape roundup. Met de bergen mixtapes die wekelijks uitkomen is het bijna niet te doen alles te luisteren. Daarom bij deze een uitgebreide bespreking van de opvallendste en beste tapes.
Casino - Frank Matthews Als een bronstige stier op illegaal gebrouwen energiedrank kwam Casino vorig jaar met een mixtape die bol stond van ongepolijste schreeuwraps, rauwe hooks en zinderende trap opwinding. Er staan een aantal bona fide bangers op die tape maar er was slechts een handjevol rapfreaks die daar interesse in leek te hebben. Daar sta je dan, als Future’s broer, die hem overigens al meenam op de hit ‘ Karate Chop ’. Dit jaar, als toppunt van broederliefde, doet hij dat ook weer op ' Move That Dope '. Ondanks dat die track bijdrages van onder andere Pusha T en Pharrell bevat, torend daar Casino’s stemgeluid boven de rest uit als een donderwolk boven een vallei overgoten met lentezon. Zijn couplet schijnt al geschrapt te zijn voor de radioversie van de track. Mensen weten over het algemeen niks tot weinig wat dit betreft. Frank Matthews is Casino’s nieuwste tape, en ook deze is zeker niet voor iedereen weggelegd. Al is Frank Matthews zeker een stuk opgeruimder en gestructureerder dan zijn voorganger. Nog steeds is Casino all over the place en heeft zijn raffinement meer weg van Hulk Hogan dan Lionel Richie maar hij combineert die onbesuisdheid met een goed oor voor hooks, en dat levert verrassende nummers op. Een kniesoor noemt die hooks simplistisch, je kunt ze ook effectief noemen. ' You See That ' en ' Right Now ' zitten in mum van tijd diep in je oor. ' Communication ' heeft Young Thug op het hookje en dat is gewoon een garantie voor een succesvolle track. ' White ' herkauwt het cokesprookje waar de rapwereld zo van houdt maar als dat op enigszins originele wijze en over een goede beat gebeurd dan hoef je niet boos zijn. Een track als 'Do What I Wanna Do' is voornamelijk fantastisch vanwege een killercouplet van Crime Mob dame Diamond, die haar raps onder een subtiel laagje autotune spit en zo de track heel kalm kapot maakt. 'Speed Boat' ("I'm doin' donuts in a speedboat") heeft die onweerstaanbare Miami Vice-vibe, Lil Silk is zijn eigen maffe zelf op ' Regardless ' en op het doldrieste ' Pocket Watching ' doet Future een goede poging om Casino’s energie te matchen. Zo is Frank Matthews gewoon weer een harde mixtape, die niemand opmerkt of als zodanig accepteert. Ach ja, het is de leven. Migos - No Label 2 Hi hater, Migos is terug van niet weg geweest. Als er namelijk één groepje lekker aan de weg heeft getimmerd dan is het dit drietal wel. De invloed van Quavo, Offset en Take Off was vorig jaar merkbaar in elke kier en scheur van de rapgame. Van zomerhit ' Versace ' tot 'Ounces / ounces / ounces'. De Migos flow (drie noten in de tijd van twee) wordt op niveau Kanye/Drake geïmiteerd. Dat Migos niet de eersten zijn die deze triplet flow gebruiken wijst recent, gedegen onderzoek uit, maar de mate waarin hij nu door Migos en Quavo specifiek gepopulariseerd wordt is wel opmerkelijk. Zo schuifelen we van Chief Keef naar Quavo en van Chicago terug naar Atlanta. Waar Migos deze monstermixtape met maar liefst 25 nummers uitbrengt. Dat is op zijn minst dubieus als je dit doet onder de noemer (label?) Quality Control Music. 25 nummers Migos is ook echt niet nodig, blijkt uit No Label 2. Dus is het zaak de krenten uit de pap te pikken. Dat doen we als volgt. 5 migos* voor een absolute toptrack op de schaal van 'Versace', 1 migo* voor een track die naar kont ruikt. Komt ie: 5 migos* 'Fight Night', 'Ounces' 4 migos* 'Copy Me', 'Add It Up', 'Birds', 'First 48', 'Payola' 3 migos* 'Contraband', 'Migo Dreams', 'Kidding Me', 'Build Like Me', 'Where Were You' 2 migos* 'Intro', 'Peek A Boo', 'Antidope', 'M&M’s', 'YRH', 'Freak No More', 'Emmit Smith', 'Just Wait On It' 1 migo* 'Body Parts', 'Handsome & Wealthy', 'No Fuckin Wit', 'Hot Boy', 'Young Rich Niggas' Shy Glizzy - Young Jefe Shy Glizzy heeft best een mooi product in handen. Met het postuur van een tiener, de stem van een freggel, de arrogantie van een veteraan en een fijn oor voor out of the box flows en hooks kan er eigenlijk weinig mis gaan met de carrière van de Washington D.C. rapper. Toch bleven zijn mixtapes tot nu toe een beetje hangen in de categorie beloftevol, en dat is na 4 tapes dodelijk. Zijn valkuil ligt in het feit dat hij zich vaak te veel schikt naar de Atlanta trap-formule. Hij kiest dus de gemakkelijke weg en loopt zo het risico zich aan te sluiten bij de dertien in een dozijn rappers die Atlanta tegenwoordig in zich heeft. Young Jefe , Glizzy’s laatste mixtape, komt net op tijd. Dit is Glizzy’s beste werk tot zover en laat horen waarom hij één van de meest interessante rappers van dit moment is. Als hij echt los gaat en in zijn element is, bijvoorbeeld over Cardo’s beat voor ' White Girl ' dan sluit hij naadloos aan op de New Weird Atlanta stroming van Young Thug, PeeWee Longway en Lil Silk. 'Ungrateful' is euforisch op een jaren '80 dancepop manier. Die lichtvoetige sfeer samen met de bitterzoete, afgeknepen raps van Glizzy en een refreintje dat van "How you not happy / what you mean you not happy / ungrateful bitch is never happy" gaat, is wel een blauwdruk voor een fantastisch stukje rapmuziek. Een zwierige Shy Glizzy over een speelse beat zoals alleen Zaytoven die kookt is ook niet te versmaden, ' Catch A Body ' is zo'n hoogtepunt tegen het eind van deze mixtape. Net zoals het mysterieuze 'Glizzy' met Young Thug en PeeWee Longway waar het drietal om en om de vaagste lines op fascinerende wijze uitspuugt. Helemaal new en weird, deze tape. Goed spul. Lil Silk - Son of a Hustler "Oh my God! / I did it! / a mixtape! / and I love it! / cos I did it / wieiiieeehiiee" – 'Intro'. Rap is altijd het genre geweest waar normaal doen not done is. Smijt met geld, sla veel op konten en doe alsof je de beste pooier op de block bent. Er is één gouden regel; blijf cool. Doe alsof je hiervoor in de wieg gelegd bent. Wees vooral niet enthousiast. Enthousiasme is niet cool. Tenminste, als je de laatste 20 jaar hiphop er even bij pakt merk je verrassend weinig oprechte blijheid. Die tijd lijkt echter voorbij. Er is een rapper die heel erg blij is dat hij een rapper is. Zijn naam is Lil Silk en hij is de jongste geniale idioot die New Weird Atlanta voortbrengt. Hij kookt over van enthousiasme en vertelt het zelf op het nummer ' Rapper ' ("Bitch, I’m a rapper") en daar heb je het. Het is gewoon okay enthousiast te zijn. Lil Silk is die rapper die de ADHD-generatie vertegenwoordig, about time. Die generatie is al een tijd ondervertegenwoordigt, ik zie je Kid De Blits. Silks single 'Rapper' is al een tijdje uit en één van de redenen waarom afficionado’s met de jonge rapper weglopen. Waar Young Thug als hitmachine voor de New Weird Atlanta functioneert en langzamerhand breed wordt geaccepteerd, is Lil Silk die rare snuiter in de marge die de extremen opzoekt. Zoals dat vaak gaat in de marge. 'Party Anthem', 'Mirror', 'Aye', allemaal doorgeflipte versies van trap gone helemaal crazy. ' Still Geeked ' laat een iets minder opgefokte versie van Lil Silk horen en dat komt zijn talent ten goede. Door zijn constante gebruik van buitensporige adlibs is dosering op het juiste moment niet overbodig. Het is nu belangrijk dat Lil Silk op zoek naar de juiste ondergrond voor zijn fratsen. De beats die hij voor deze tape uitkoos zijn namelijk ten eerste te zacht gemixt, waardoor zijn kefferige stemgeluid tegen de irritatiegrens aanleunt, ten tweede zijn ze niet geflipt genoeg. Met de juiste kermisbeat eronder heeft Lil Silk namelijk een totaalpakket in handen dat een vooraanstaande positie in New Weird Atlanta garandeert. Het wordt tijd dat Zaytoven en Stackboy Twan zich hiermee gaan bemoeien. Vado - Sinatra Vado's stap naar DJ Khaleds label, We The Best , is niet echt voor de hand liggend als je een rapper uit Harlem bent die in eerste instantie aansluiting vind bij Cam'rons Dipset. Maar eerlijk is eerlijk, Dipset is als een bejaarde grappenmaker die alleen nog maar kan lachen om zijn eigen grapjes en Cam'ron houdt met moeite en capes zijn solocarrière in leven. Ruimte voor een protegé heeft hij daarbij zeker niet. Dus Vado kocht een zwembroek, verkaste naar Miami, drapeerde een We The Best handdoek over zijn strandbedje, en kan nu teren op DJ Khaleds uitpuilende supersterren-netwerk. Dus gebeurt het nu dat de nieuwste tape ineens een Rick Ross feature bevat, naast een aantal best smakelijke French Montana hooks. Vado is zelf echter ook gewoon een uitstekend rapper, dat bewees hij al op de eerste twee Slime Flu tapes. Dat hij dat niveau vervolgens niet meer haalde was een teleurstelling, hij kakte zelfs behoorlijk in. Gelukkig is Sinatra een stap in de goede richting en het eerste bewijs dat hij zijn goede vorm weer aan het vinden is. Kwaliteit over kwantiteit is een slogan die veel rappers aan de binnenkant van hun oogleden zouden moet tatoeëren. In fluorescerend groen, met glitter. Vado heeft dat begrepen, na acht tracks is deze tape afgelopen en dat is fantastisch. Zo houdt je ook nog tijd over voor de afwas. Een goed begin en uiteindelijk half werk, dat is waar de track 'Intro' wel in uitblinkt. Vado rapt comfortabel maar met precies genoeg gewicht om indruk te maken. 'Look Me In My Eyes' heeft een Ross couplet plus een lekkere pianopingel beat van Scott Storch en het is Vado die zijn coupletten het meest overtuigend spuugt. 'Be Like' is vervolgens een klein monstertje van een track, zo een die je na 2 keer luisteren met een boze frons meedoet. Voor lul, maar lekker, dat zeker. Daarnaast jackt Vado wat Jay Z hitjes ('Big Pimpin' en 'A Week Ago'), maar dat is niet per se schaamteloos of slecht gejat. Vado maakt er wat van. Prima werkje. Lil Herb - Welcome to Fazoland In het absurde geweld waar Chicago rap zich zo hevig mee identificeert, valt naast de starre emotie ook een grote mate van speelsheid op. Chief Keef en Lil Durk onderscheiden zich door een uitzichtloze, ik-geef-geen-fok mentaliteit te bedekken met sing-songy flows en door autotune verlichte refreintjes. Chicago, of de kant van die miljoenenstad die bekend staat als Chiraq, zucht onder de ellende en de soundtrack die daarbij hoort is zelden zo helder geweest als nu. Herbs maatje Lil Bibby liet daar vorig jaar al een glimps van zien op zijn debuut Free Crack , maar zoals Lil Herb het verhaal schetst op zíjn eerste mixtape is nog niet eerder gedaan. Lil Herb vervalt niet in de trends, zijn raps zijn zwart als teer, goudeerlijk en zuchten onder een in pijn gedrenkt realiteitsbesef. "All I care about: money, hoes, cars, clothes / sike! / that shit don’t mean shit to me" – ‘Ain’t For None’. Dat hoor je er niet veel zeggen tegenwoordig. Zo komt hij meer in de buurt van Mobb Deep's grimmige vertellingen dan bijvoorbeeld Keefs obsessie met luxe broekriemen. De producties op Welcome to Fazoland zijn megalomaan en bombastisch, compleet over de top. Dik pluspunt. Deze tape klinkt alsof het eind van de wereld in zicht is. Zwart geblakerde horizon, verstikkende aswolken en moordzuchtige zombie’s met uzi’s. Herb selecteert zijn beats op een apocalyptische kwaliteit. Gigantische synthesizerloops, samples van operazang en horror soundtracks en drums als drilboren in een echoput. Luister naar zijn bars op ' 4 Minutes of Hell Pt 3 ' en je hoeft nooit meer je oren uit te laten uitspuiten. Die track had net zo goed '4 Minutes of Straight Ooruitspuitings' kunnen heten. Directe en alles omvattende reiniging van je verstopte gehoororgaan. De beat is van Nederlandse producer Luca Vialli, en het is een van de hardere beats van het nog zo prille jaar. ' Momma I’m Sorry ' is een nummer waar Lil Herb gaat waar al velen hem zijn voor gegaan, maar Herb weigert om het corny te laten klinken. Dat zou heel gemakkelijk zijn geweest namelijk, maar als je de tekst van het nummer leest is kippenvel op twee volstrekt verschillende manieren aanwezig: “I remember comin’ in / middle of the night / my eyes red/ you asked me why / I didn’t wanna tell you / cause my guy’s dead” . Dit is niet bepaald een moederdaggedicht en vooral door zijn dwingende stemgeluid is het een krachtig relaas van een tiener aan zijn schepper. Dit is de hardste tape tot op heden van dit jaar.